در طی تاریخ ۵ رویداد بزرگ انقراض وجود داشت که جهان را در آستانه فروپاشی قرار داد
۱. انقراض اردوویسین-سیلورین (حدود ۴۴۵ میلیون سال پیش) · دوره: بین دوره‌های اردوویسین و سیلورین · گونه‌های منقرض‌شده: حدود ۸۵-۸۶٪ از تمام گونه‌ها · علل احتمالی: ۱. عصر یخبندان سریع: مهم‌ترین عامل، یک عصر یخبندان شدید و نسبتاً سریع بود. این امر احتمالاً به دلیل تشکیل کوه‌های آپالاش در آمریکای شمالی و کاهش دی‌اکسید کربن جو رخ داد. ۲. کاهش سطح دریاها: با تشکیل یخ‌های قطبی، سطح آب دریاها به طور قابل توجهی کاهش یافت و زیستگاه‌های گسترده کم‌عمق در قاره گوندوانا را از بین برد. ۳. کمبود اکسیژن در اقیانوس‌ها: سرد شدن آب‌ها و کاهش گردش اقیانوسی منجر به کم‌اکسیژنی (Anoxia) در اعماق دریاها شد. · تأثیر: این انقراض به طور خاص بر جانداران دریایی که در آب‌های کم‌عمق زندگی می‌کردند، تأثیر گذاشت، از جمله trilobiteها، براکیوپودها و مرجان‌ها.
. انقراض دوونین پسین (حدود ۳۷۲-۳۵۹ میلیون سال پیش) · دوره: پایان دوره دوونین · گونه‌های منقرض‌شده: حدود ۷۵٪ از تمام گونه‌ها · علل احتمالی: این انقراض یک رویداد واحد نبود، بلکه یک سری از پالس‌های انقراض در طی چند میلیون سال رخ داد. ۱. کم‌اکسیژنی اقیانوس‌ها: شواهد قوی از گسترش دوره‌های کم‌اکسیژنی در اقیانوس‌ها وجود دارد که منجر به مرگ گسترده موجودات دریایی شد. ۲. تغییرات سریع آب و هوایی: نوسانات شدید بین دوره‌های گرم و سرد. ۳. فعالیت آتشفشانی: فوران‌های آتشفشانی عظیم که احتمالاً باعث تغییرات آب و هوایی و مسمومیت آب‌ها شدند. ۴. برخورد سیارک: یک دهانه برخوردی در سیبری با این دوره هم‌زمان است، اما نقش اصلی آن قطعی نیست. · تأثیر: این رویداد به "بحران مرجان‌ها" معروف است، زیرا توده‌های مرجانی را به شدت کاهش داد. ماهی‌های بدون آرواره و خانواده لاکپشت ها نیز آسیب زیادی دیدند.
۳. انقراض پرمین-تریاس (حدود ۲۵۲ میلیون سال پیش) · دوره: بین دوره‌های پرمین و تریاس · گونه‌های منقرض‌شده: حدود ۹۶٪ از تمام گونه‌های دریایی و ۷۰٪ از گونه‌های خشکی. این رویداد به عنوان "مرگ بزرگ" شناخته می‌شود، زیرا بزرگترین انقراض در تاریخ زمین است. · علل احتمالی: ترکیبی فاجعه‌بار از چندین عامل: ۱. فعالیت آتشفشانی عظیم (دامنه‌های تراپ): فوران‌های عظیم در سیبری (به نام دامنه‌های سیبری) مقادیر بسیار زیادی گاز و خاکستر را به جو تزریق کرد. ۲. تغییرات آب و هوایی شدید: این فوران‌ها باعث افزایش شدید دی‌اکسید کربن و در نتیجه: * گرمایش جهانی:افزایش چشمگیر دما. * اسیدی شدن اقیانوس‌ها:جذب CO2 توسط اقیانوس‌ها، کشنده برای موجودات دارای پوسته آهکی. * کم‌اکسیژنی گسترده در اقیانوس‌ها. ۳. نابودی لایه اوزون: انتشار گازهای مخرب لایه اوزن، زمین را در معرض تابش فرابنفش مضر قرار داد. · تأثیر: زندگی در زمین به لبه پرتگاه نابودی رسید. تقریباً تمام موجودات زنده نابود شدند و بازیابی حیات میلیون‌ها سال طول کشید.
۴. انقراض تریاس-ژوراسیک (حدود ۲۰۱ میلیون سال پیش) · دوره: بین دوره‌های تریاس و ژوراسیک · گونه‌های منقرض‌شده: حدود ۷۰-۸۰٪ از تمام گونه‌ها · علل احتمالی: ۱. فعالیت آتشفشانی عظیم: فوران‌های گسترده در منطقه اقیانوس اطلس مرکزی، که با تجزیه ابرقاره پانجهآ مرتبط بود. ۲. انتشار گازهای گلخانه‌ای: این فوران‌ها مقادیر زیادی CO2 و متان آزاد کردند که منجر به گرمایش جهانی و اسیدی شدن اقیانوس‌ها شد. ۳. برخورد سیارک: دهانه‌های برخوردی در کبک (کانادا) و فرانسه با این دوره هم‌زمان هستند و ممکن است در این انقراض نقش داشته باشند. · تأثیر: این انقراض بسیاری از خزندگان بزرگ و دوزیستان را از بین برد و راه را برای ظهور و سلطه دایناسورها در دوره ژوراسیک باز کرد.
۵. انقراض کرتاسه-پالئوژن (حدود ۶۶ میلیون سال پیش) · دوره: بین دوره‌های کرتاسه و پالئوژن (مشهور به انقراض K-Pg) · گونه‌های منقرض‌شده: حدود ۷۵٪ از تمام گونه‌ها · علل احتمالی: این معروف‌ترین انقراض است که باعث نابودی دایناسورهای غیرپرنده شد. ۱. برخورد سیارک: شواهد قاطع از برخورد یک سیارک عظیم به شبه‌جزیره یوکاتان در مکزیک (دهانه چیکشلوب) وجود دارد. این برخورد باعث: * سونامی‌های عظیم * آتش‌سوزی‌های جهانی * زمستان هسته‌ای:پرتاب مقادیر عظیمی غبار و ذابل به جو که مانع از رسیدن نور خورشید شد و برای سال‌ها باعث سردی و تاریکی زمین گردید و فرآیند فتوسنتز را متوقف کرد. ۲. فعالیت آتشفشانی: فوران‌های گسترده در هند (دامنه‌های دکن) نیز در همین زمان رخ داد و به تغییرات آب و هوایی کمک کرد. · تأثیر: پایان سلطه دایناسورهای غیرپرنده بود. این رویداد راه را برای پستانداران کوچک باز کرد تا در دوره بعدی، یعنی سنوزوئیک، متنوع شده و جایگاه غالب را در زمین به دست آورند.
اگر پسندیدی، لایک کن و به سازنده انرژی بده!
عالی بود بچهههه
فرصتتتتتیمیکیمخب