تاثیر میدان الکتریکی بر بدن

در این پست اثر میدان الکتریکی بر بدن را بررسی می‌کنیم

بدن انسان به‌ خاطر وجود آب، یون‌های سدیم، پتاسیم، کلر و ... رساناست. یعنی اگر وارد میدان الکتریکی شویم، این میدان روی بارهای درون بدن یعنی یون‌ها نیرو وارد می‌کند.

مثل اینکه که تعداد زیادی توپ کوچولو درون بدن باشه که هر کدام بار الکتریکی دارند، و حالا این بادهای الکتریکی همه آن ها را هل میدهد! وقتی وارد میدان می‌شویم دو چیز اتفاق خواهد افتاد یکی القای بار و یکی جریان‌های کوچک داخل سلول‌هاست

روی سطح بدن بارهایی ظاهر میشوند که یکی مثبت و یکی منفیست، مثل اینکه بدن تبدیل به یه باتری کوچک شده باشه! ولی چون بدن متعادل نگه داشته شده، این القا سریع پخش میشه و بدنمان مانند یک "قفس فارادی" عمل میکنه و از اثر مستقیم میدان تا حدودی حفاظت میکند.

اما از طرف دیگر در سلول‌ها مخصوصاً نورون‌ها، جاهایی که بار الکتریکی خیلی حساس است، این میدان ممکنه پتانسیل غشای سلول را بهم بریزه و دچار اختلال کنه، یعنی مثل اینه که سیم‌ کشی مغز و اعصاب یک مقدار نویز بگیره.

اگه میدان الکتریکی قویتر باشه ولی باعث سوختگی نشود امکان مورمور شدن پوست، انقباض کم عضلات مثل وقتی الکترودهای فیزیوتراپی به شخصی وصل میشه و اینکه ممکنه تمرکز سخت‌تر شود ، یا حتی اگه خیلی شدیدتر باشه باعث تشنج بشه، چون نورون‌ها الکتریکی هستن.

و اینکه بدن ما هم سعی میکند خودش را متعادل کند یعنی با جابجا کردن یون‌ها یا تنظیم فعالیت نورون‌ها، سعی بر این دارد تا از اثر مستقیم این جریان خلاص بشه.

از نظر تخصصی، اثر یک میدان الکتریکی یکنواخت بر بدن ما انسان‌ها به شدت میدان، فرکانس (اگه میدون نوسانی باشه مثل برق AC) و مدت زمان تماس بستگی دارد. به طور نمونه: بالای 10 ولت بر سانتی‌متر ممکن است باعث تغییر در سیگنال‌های مغزی یا قلبی شود. چند ولت کمتر حدود 5 ولت بر سانتی‌متر اثر عصبی و ماهیچه‌ای کمی خواهد داشت.

و اینکه کمتر از 1 ولت بر سانتی‌متر تقریباً هیچ اثری ندارد ولی بالای 30 ولت بر سانتی‌متر خطرناک است. برای مثال اینکه وقتی نزدیک دکل‌های فشار قوی برق میشی، بعضی وقتا موها یه ذره سیخ میشوند یا فرد همان احساس مورمور شدن پیدا میکند، اونجا دقیقاً وارد یک میدان الکتریکی قوی شدی، ولی به خاطر اینکه هوا هم تا حدی عایق است، اثراتش محدود میشود.

خلاصه اینکه اگر ما وارد یک میدان الکتریکی یکنواخت شویم که نه خیلی ضعیف و نه خطرناک، بدنمان مثل یک آنتن کوچک عمل می‌کند که سعی داره اثر اون میدون رو خنثی کنه ولی در سطح سلولی، مخصوصاً روی سیستم عصبی، یه جور نویز الکتریکی وارد میشه که اگه شدتش بالا باشه، میتونه روی کارکرد طبیعی مغز و عضلات تاثیر بذاره.