نابود شدن : جامعه

خیلی وقت‌ها آدم‌ها فکر می‌کنن که قوی بودن یعنی همیشه جلوی همه چیز وایسیم و خم نشیم. ولی واقعیت اینه که هر آدمی تو قوی‌ترین حالتش زیر فشار جامعه می‌تونه خم بشه. مخصوصاً وقتی توی سنین نوجوانی و جوانی هستیم (۱۲ تا ۲۰ سالگی)، چون تازه داریم هویت خودمون رو می‌سازیم. جامعه می‌تونه مثل یه معلم خوب کمکمون کنه، یا مثل یه قاضی سختگیر، خردمون کنه.

فشار همرنگی یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها، فشار هم‌سن‌وسال‌هاست. اینکه همه ازت انتظار دارن مثل بقیه رفتار کنی، مثل بقیه لباس بپوشی، یا حتی مثل بقیه فکر کنی. خیلی‌ها از ترس "عجیب" بودن، شبیه بقیه میشن. این همون جاییه که آدم کم‌کم بخش‌هایی از خودش رو گم می‌کنه.

قضاوت بی‌رحمانه جامعه خیلی راحت‌تر از چیزی که فکر می‌کنیم، قضاوت می‌کنه. ظاهر لهجه علایق حتی انتخاب‌های کوچیک مثل موسیقی یا بازی مورد علاقه همه می‌تونن بهونه‌ای بشن برای اینکه "تو فرق داری" و همین فرق‌داشتن تبدیل میشه به برچسب. برای بعضی‌ها این برچسب‌ها اونقدر سنگینه که اعتمادبه‌نفسشون رو نابود می‌کنه.

شبکه‌های اجتماعی: جامعه‌ای در جیبت قبلاً جامعه فقط اطرافیان بودن، اما الان اینستاگرام، تیک‌تاک و حتی دیسکورد می‌تونن جامعه‌ای خیلی بزرگ‌تر از شهر یا مدرسه‌ت باشن. مشکل؟ فشار مقایسه. آدم خودشو با هزاران نفر دیگه مقایسه می‌کنه. "چرا اون بهتره؟ چرا من کمترم؟" و این چرخه مقایسه می‌تونه خیلی خطرناک باشه.

چرا جامعه اینطوری میشه؟ ترس از تفاوت آموزش‌های غلط کمبود همدلی نیاز به کنترل جامعه معمولاً می‌خواد آدم‌ها رو "قابل پیش‌بینی" نگه داره. کسی که فرق داشته باشه، براش تهدید حساب میشه

راه‌حل‌ها: چطور له نشیم؟ خودشناسی: هرچی بیشتر بدونی کی هستی، کمتر از دست‌دادنش می‌ترسی. انتخاب اطرافیان: اگه یه جمع باعث میشه خودتو فراموش کنی، شاید وقتشه جمع جدیدی پیدا کنی. مرز گذاشتن: همه چیز ارزش دخالت جامعه رو نداره. بعضی چیزها فقط به خودت مربوطه. یاد گرفتن "نه" گفتن: گاهی فقط همین یه کلمه می‌تونه نجاتت بده. کمک گرفتن: صحبت با یه دوست قابل اعتماد، مشاور یا حتی خونواده می‌تونه خیلی سبک کنه.