سوراخ کردن جمجمه انسان ها

در این پست درباره سوراخ شدن جمجمه انسان ها در قدیم توضیح داده شده است.

در تاریخچه جراحی مغز و اعصاب که مربوط به هزاران سال پیش است یک شیوه خاص جراحی به نام (Trepanation) وجود داشت که در آن جمجمه سر بیمار را با نوعی مته بخصوص سوراخ می‌کردند. شیوه‌ای که با ایجاد یک سوراخ در جمجمه فرد زنده و برداشتن لایه‌های استخوان با ابزارهای تیز صورت می‌گرفت. در کتاب سینوهه، طبیب مخصوص مصری دلیلش را بخارهای زائد مغز گفته‌ست.

سوراخ کردن جمجمه در نقاط مختلف دنیا اعم از یونان باستان، شمال و جنوب آمریکا، آفریقا، پلی‌نزی و حتی شرق دور شایع بوده است. در اواخر قرون وسطی سوراخ کردن جمجمه، توسط بسیاری از فرهنگ‌ها ممنوع اعلام شد اما در بعضی از نقاط دورافتاده جهان، بالاخص در آفریقا و پلی‌نزی کسانی بودند که این کار را تا اوایل قرن ۲۰ میلادی انجام می‌دادند. بر اساس اولین نوشته‌های دانشمندان، انسان‌های باستان، بر اساس یک آئین جمجمه را برای خارج یا حتی وارد کردن روح به بدن سوراخ می‌کردند. با وجود این در یک بخش دورافتاده و کوچک روسیه، باستان‌شناسان توانستند بهترین مدرک را بر اینکه اینکار به خاطر آیین‌های مذهبی انجام شده، پیدا کنند. این ماجرا از سال ۱۹۹۷ میلادی آغاز شد.

باستان‌شناسان یک مقبره ماقبل تاریخ را در نزدیکی شهر روستوف-اون- دون در جنوب روسیه و نزدیک به نواحی شمالی دریای سیاه حفاری کردند. در این سایت ۳۵ اسکلت انسانی کشف شد که در ۲۰ مقبره جداگانه دفن شده بودند. باستان‌شناسان از روی روش دفن، تاریخچه این مقبره را حدود ۵ الی ۳ هزار سال قبل از میلاد مسیح تخمین زدند، دوره‌ای از تاریخ که به آن عصر مس گفته می‌شود. در یکی از مقبره ها کلی اسکت و جمجمه های انسان ها از نوزاد تا بزرگسال پیدا شده است. تجزیه و تحلیل این معما را باستان‌شناس مشهور روسی النا باتیوا برعهده گرفت. او متوجه شد محل حفر سوراخ در همه جمجمه‌ها دقیقا یک نقطه بود، جایی که به آن اوبلیون گفته می‌شود. اوبلیون نقطه‌ای روی درز سهمی جمجمه در محل تقاطع این درز با خط مابین سوراخ‌های آهیانه‌ای جمجمه است. شکاف جمجمه در نقطه اوبلیون خیلی مشکوک است چرا که اوبلیون جایی است که اگر آن را باز کنند، نه‌تنها احتمال خونریزی شدید بلکه حتی احتمال مرگ وجود دارد.

سوراخ كردن جمجمه به عنوان روشی برای رسوخ به سیستم بسته و باز كردن «قفل» دستگاه عصبی و مغز، در چین و هندوستان نیز در جریان بوده است . یافته‌های اخیر كه حاوی جمجمه یك طفل هیدروسفال در ویلایی در حوالی شهر روم است، نشان می‌دهد یك دیفكت مصنوعی در قسمت قدامی سر طفل از راه جراحی صورت گرفته که بیانگر این است که در ایتالیای دوران باستان، جراحی مغز تنها برای حوادث سیستم عصبی صورت نمی‌گرفته بلكه برای درمان بیماریهای مادرزادی و حتی زیبایی نیز انجام می‌‌شده است. بارت هیوز یک مرد هلندی بود که چندین سال در آمستردام مشغول فراگرفتن پزشکی بود، اما به خاطر اعتیاد به ماری جوانا همچنین افکار و نظریات عجیب و غریبش هیچگاه مدرکی دریافت نکرد. او در سال ۱۹۶۲ نظریه عجیبی داد که بر مبنای آن بسته شدن ملاج‌های انسان، قوه خلاقیت و انرژی‌اش را کاهش می‌دهد. در سال ۱۹۶۵ او با بیهوشی موضعی، یک مته الکتریکی و چاقوی جراحی، جمجمه خودش را سوراخ کرد و بعد از این کار او دستگیر شد و برای مدتی به بیمارستان روانپزشکی فرستاده شد.

و در پیشرفت بعد از سوراخ کردن جمجمه آثار پیشرفت و. اولین جراحی مغز در تاریخ نیز متعلق به دختر 13 ساله‌ای است که 4800سال پیش در شهر سوخته در سیستان زندگی می‌کرده است. بیماری او باعث زیاد شدن فشار بر مغز می‌شده که برای درمان، جمجمه را سوراخ کرده‌اند. ترمیم استخوان‌ها نشان می‌دهد که دختر بعد از جراحی زنده مانده و عمل، موفقیت‌آمیز بوده.