فقط پنج دقیقه ی دیگه......

سلام رفقا! چطورین؟ حالتون خوبه؟ تا حالا شده یه کاری رو هی بگین ‘باشه، پنج دقیقه دیگه انجامش می‌دم!’ و بعد از اون پنج دقیقه، دیگه کلاً اون کار رو فراموش کنین؟به این سندروم می‌گن ‘سندروم پنج دقیقه دیگه’ که هیچ‌وقت پنج دقیقه نیست! این همون حسیه که صبح‌ها موقع بیدار شدن داریم، یا وقتی که می‌دونیم یه عالمه کار داریم ولی ترجیح می‌دیم یه چرتِ دیگه بزنیم! سـِـتارِه✯

بذارین چند تا موقعیتِ روزمره رو بگم که همه‌مون توش گیر افتادیم: ساعت زنگ می‌زنه، ولی ما هی ‘Snooze’ رو می‌زنیم! آخرش هم که بیدار می‌شیم، می‌بینیم انقدر دیر شده که کل برنامه‌مون به هم ریخته! کارِ مهمی داریم، ولی دلمون نمی‌خواد انجامش بدیم. می‌گیم ‘خب، پنج دقیقه دیگه شروع می‌کنم!’ بعدش این پنج دقیقه تبدیل می‌شه به نیم ساعت، یه ساعت، بعدشم کل روز رو از دست می‌دیم و شب امتحانی می‌شیم!

بلاهایی که سرمون میاد! “خب، حالا فرض کنیم ما هی گفتیم ‘پنج دقیقه دیگه…’ و همین‌طور گذشت. اولین اتفاقی که می‌افته چیه؟ فرصت‌های طلایی که از دست می‌رن! انگار که سوار یه اتوبوس بودیم و هی گفتیم ‘پیاده شیم، پنج دقیقه دیگه سوار بعدی می‌شیم!’ و آخرش اتوبوسِ اصلی رفت و ما موندیم و کلی فرصتِ از دست رفته! ادامه اسلاید بعد. 😊

استرس و اضطرابِ دائمی: یعنی یه جورایی همیشه حس می‌کنیم یه چیزی رو جا گذاشتیم. انگار که یه نفر هی پشت سرمون داره می‌گه ‘یادت نره! یادت نره!’. احساس گناه و پشیمونی: بعد از یه مدت، آدم دلش می‌خواد برگرده به عقب و بگه ‘کاش همون اول انجامش داده بودم!’ ولی خب، دیگه دیر شده!

خب، حالا که بلاها رو گفتیم، بیاین ببینیم چیکار کنیم که این ‘پنج دقیقه دیگه’ دست از سرمون برداره! قدم اول: قبولِ گناه! (شوخی کردم!) منظورم اینه که اول از همه، باید قبول کنیم که ‘آره بابا، من یه مقدار تنبل تشریف دارم!’ این اولین قدمه! قدم دوم: کوچیکش کن! هر کاری که به نظرت بزرگ و سخت میاد رو، به قسمت‌های کوچیک‌تر تقسیم کن. مثلاً اگه می‌خوای یه مقاله بنویسی، اول فقط یه پاراگراف بنویس. فقط یه پاراگراف! اسلاید بعد