اشتباهات دوران کودکی که هنوز شخصیت تو را هدایت میکنند؟

کودکی مثل زمین خالی‌ایه که هر بذری توش کاشته بشه، سال‌ها بعد به شکل درخت یا علف هرز رشد می‌کنه. خیلی وقت‌ها ما فکر می‌کنیم از گذشته عبور کرده‌ایم، اما حقیقت اینه که هنوز همون اشتباهات و تجربه‌های دوران کودکی، نخ‌های نامرئی‌ای هستن که شخصیت امروز ما رو می‌کشن و هدایت می‌کنن. بیایم چندتا از این اشتباهات رو بشناسیم:

۱. ترس از اشتباه کردن خیلی از ما وقتی بچه بودیم، به محض اشتباه کردن، با سرزنش یا حتی تنبیه روبه‌رو می‌شدیم. نتیجه؟ حالا بزرگ شدیم و همیشه دنبال کمال‌گرایی هستیم. هر بار که می‌خوایم کاری رو شروع کنیم، صدای اون "مواظب باش خراب نکنی!" هنوز تو گوشمونه. همین ترس باعث میشه خیلی از فرصت‌ها رو از دست بدیم.

۲. مقایسه شدن با دیگران "ببین بچه‌ی فلانی چه نمره‌هایی میاره!" یا "چرا مثل خواهرت نیستی؟" این جمله‌ها زخم‌هایی هستن که هنوز بعد از سال‌ها خوب نشدن. حالا ناخودآگاه خودمون رو دائم با دیگران می‌سنجیم، حتی وقتی موفقیم. هیچوقت از نتیجه کارمون لذت نمی‌بریم، چون همیشه یه نفر هست که "بهتر" به نظر میاد.

۳. نادیده گرفتن احساسات بچه که بودیم، وقتی گریه می‌کردیم یا می‌ترسیدیم، خیلی وقت‌ها بهمون می‌گفتن: "این‌که چیز مهمی نیست!" یا "گریه نکن، ضعیفی!" حالا چی؟ حالا یاد گرفتیم احساساتمون رو پنهون کنیم، چون فکر می‌کنیم ارزش ندارن یا باعث قضاوت میشن. درحالی‌که همین بی‌توجهی به احساسات، یکی از دلایل اصلی اضطراب‌ها و نارضایتی‌های امروزه.

۴. وابستگی شدید به تأیید دیگران وقتی تنها راه دیده شدنمون در کودکی، گرفتن تعریف و تحسین بود، حالا ناخودآگاه برای هر تصمیمی دنبال تأیید بقیه می‌گردیم. حتی وقتی می‌دونیم چی می‌خوایم، باز هم منتظر شنیدن یه "آفرین" از دیگرانیم. این اشتباه کوچیک، امروز تبدیل شده به بزرگ‌ترین مانع استقلال شخصیتیمون.

۵. ترس از رها شدن یا طرد شدن اگه توی کودکی تجربه‌ی تنها موندن یا بی‌توجهی از طرف والدین رو داشتیم، این ترس مثل سایه دنبال ما میاد. حالا توی رابطه‌ها بیش از حد می‌چسبیم، یا برعکس، از صمیمیت فرار می‌کنیم چون می‌ترسیم دوباره تنها بمونیم.