گربه‌ها و ۵ بیماری قابل انتقال

گربه‌ها با آن نگاه‌های مرموز، صدای خرخر آرامش‌بخش و شیطنت‌های دوست‌داشتنی، برای بسیاری از ما دیگر یک حیوان خانگی نیستند؛ بلکه عضوی از خانواده به حساب می‌آیند. ما آن‌ها را در آغوش می‌گیریم، با آن‌ها بازی می‌کنیم و از حضور گرمشان در خانه لذت می‌بریم. اما این صمیمیت نزدیک و این عشق بی‌قید و شرط، همیشه یک سوال مهم را در پس ذهن انسان ایجاد می‌کند: آیا این هم‌نشینی شیرین می‌تواند خطراتی برای سلامتی ما داشته باشد؟

احتمال انتقال بیماری از انسان‌ها، بسیار بیشتر از احتمال انتقال بیماری از حیوانات به شماست. چنان‌که اغلب بیماری‌های عفونیِ انسان‌ها فقط مختص انسان‌هاست، بیشتر بیماری‌های عفونیِ گربه‌ها نیز فقط خود آن‌ها را آلوده می‌کند. اما برخی بیماری‌ها میان انسان‌ها و حیوانات مشترک است و امکان انتقال آن‌ها از راه حیواناتی مانند گربه‌ها وجود دارد. این بیماری‌‌های مشترک ممکن است از راه تماس با بزاق و مدفوع گربه‌ی آلوده به انسان‌ها منتقل شوند.

بیماری خراش گربه (چنگ گربه) یک بیماری باکتریایی مشترک میان انسان و گربه‌هاست. معمولا گربه‌ها زمانی‌که درحال لیسیدن خود هستند، از راه قورت‌دادن مدفوع کک‌ها یا کنه‌ها به این بیماری مبتلا می‌شوند. سپس، این بیماری از راه چنگال‌های گربه‌های آلوده به انسان منتقل می‌شود. همچنین، لیسیدن زخم بازِ انسان توسط گربه نیز می‌تواند موجب انتقال این بیماری از راه بزاق گربه‌ی آلوده شود. معمولا گربه‌های آلوده دچار تب یا ورم غده‌ها می‌شوند. در انسان نیز این بیماری ممکن است علائمی مانند ورم غده‌های لنفی، تب و سردرد ایجاد کند. این علائم معمولا خودبه‌خود بهبود می‌یابند. هرچند ممکن است این روند بهبودی ماه‌ها به‌طول بینجامد. همچنین افرادی که دچار ضعف دستگاه ایمنی هستند، بیش از دیگران درمعرض ابتلا به بیماری خراش گربه هستند.

کرم‌های لوله‌ای (با نام علمی Toxocara cati) از شایع‌ترین انگل‌های داخلی در گربه‌ها، به خصوص بچه‌گربه‌ها هستند. این بیماری یک تهدید جدی برای انسان، به ویژه کودکان، محسوب می‌شود. گربه آلوده، تخم‌های میکروسکوپی انگل را از طریق مدفوع خود دفع می‌کند. این تخم‌ها پس از قرار گرفتن در خاک یا محیط، طی چند هفته عفونی و بیماری‌زا می‌شوند. انسان (به‌خصوص کودکان) از طریق تماس با خاک، جعبه خاک گربه یا سطوح آلوده به این تخم‌ها و سپس بردن دست به دهان، به‌صورت تصادفی تخم‌ها را می‌بلعد. پس از بلعیده شدن، تخم‌ها در روده انسان باز شده و از آن‌ها لارو خارج می‌شود. برخلاف بدن گربه، این لاروها در بدن انسان به کرم بالغ تبدیل نمی‌شوند، بلکه در بدن مهاجرت کرده و می‌توانند به ارگان‌های مختلفی مانند کبد، ریه‌ها، مغز و حتی چشم‌ها آسیب بزنند. انسان در واقع یک میزبان تصادفی برای این انگل است. بسته به اینکه فرد چه تعداد کرم لوله‌ای خورده باشد، علائم متفاوتی را تجربه می‌کند. علائم ممکن است شامل دردهای شکمی، استفراغ و اسهال باشند یا علامتی در فرد بروز نکند. برای درمان کرم‌های لوله‌ای باید به پزشک مراجعه کنید. پزشک برای‌تان داروی ضدانگل مناسب تجویز می‌کند.

توکسوپلاسموز یک بیماری انگلی رایج در گربه‌هایی است که بیرون از خانه زندگی می‌کنند. این بیماری انگلی، معروف‌ترین بیماری قابل انتقال از گربه است، اما نحوه انتقال آن اغلب به اشتباه درک می‌شود. گربه‌ها با خوردن جوندگان یا پرندگان آلوده، میزبان این انگل می‌شوند. انگل در روده گربه تکثیر شده و تخم‌های آن (اووسیست) از طریق مدفوع دفع می‌شود. انسان با دست زدن به مدفوع یا خاک آلوده به مدفوع (مثلاً هنگام باغبانی یا تمیز کردن ظرف خاک گربه) و سپس تماس دست با دهان، آلوده می‌شود. این بیماری برای افراد سالم معمولاً بدون علامت یا با علائم خفیف شبه-آنفولانزاست. آلودگی می‌تواند از راه مادر به نوزاد نیز منتقل شود. معمولا نوزادان در بدو تولد علائمی ندارند؛ ولی به‌مرور علائمی مانند نابینایی و معلولیت ذهنی در آن‌ها بروز می‌کند. می‌توان با ترکیبی از داروها، توکسوپلاسموز را در انسان‌ درمان کرد؛ اما احتمال دارد انگل‌ها تا ابد در سلول‌ها و بافت‌های فرد باقی بمانند. توکسوپلاسموز را در گربه‌ها به‌کمک آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توان درمان کرد.

درماتوفیتوز (کچلی، کرم حلقوی یا قارچ پوستی) که برخلاف نامش توسط کرم ایجاد نمی‌شود، یک عفونت قارچی بسیار مسری و رایج در پوست، مو و پنجه‌های گربه است. هاگ‌های این قارچ می‌توانند ماه‌ها در محیط زنده بمانند و از طریق تماس مستقیم با گربه آلوده یا وسایل مشترک مانند برس و جای خواب، به انسان یا حیوانات دیگر منتقل شوند. علائم در گربه‌ها معمولاً به صورت ریزش موی سکه‌ای و دایره‌ای شکل، پوسته‌پوسته شدن و گاهی خارش ظاهر می‌شود، هرچند برخی گربه‌ها می‌توانند ناقل بدون علامت باشند. این عفونت در انسان نیز باعث ایجاد ضایعات پوستی قرمز، حلقه‌ای شکل و خارش‌دار می‌شود. درمان این بیماری نیازمند اقدام همزمان برای انسان و حیوان است. گربه آلوده حتماً باید تحت نظر دامپزشک با داروهای ضدقارچ خوراکی و موضعی درمان شود، زیرا در غیر این صورت به عنوان منبع عفونت برای خود و دیگران باقی می‌ماند. انسان‌ها نیز باید برای تشخیص قطعی و دریافت درمان مناسب به پزشک مراجعه کنند. اگرچه در موارد خفیف ممکن است کرم‌های ضدقارچ بدون نسخه مؤثر باشند، اما اغلب برای درمان کامل به داروهای تجویزی نیاز است.

هاری یک بیماری ویروسی کشنده است که سیستم عصبی را هدف قرار می‌دهد. بیشتر موارد هاری در انسان‌ها از راه تماس مستقیم با خفاش، راکون و هر پستاندار دیگری مانند سگ‌ها و گربه‌های آلوده به ویروس هاری بروز می‌کنند. البته در گربه‌های خانگی که واکسینه شده‌اند بسیار نادر است، اما به دلیل مرگبار بودن این بیماری باید همیشه جدی گرفته شود. این ویروس از طریق بزاق حیوان آلوده و معمولاً با گاز گرفتن منتقل می‌شود. واکسیناسیون منظم گربه‌ها و پرهیز از تماس با گربه‌های ولگرد و ناآشنا، بهترین راه پیشگیری است. اگر گمان می‌کنید حیوانی آلوده به هاری شما را گاز گرفته است، بلافاصله محلِ گازگرفتگی را با آب و صابون‌ و محلول‌های ضدعفونی رایج مانند یُد بشویید. سپس به پزشک مراجعه کنید. یک دوره‌ واکسیناسیونِ یک‌ماهه می‌تواند به درمان این ویروس کمک کند. درصورت عدم‌درمان، ویروس هاری ممکن است به مرگ فرد بینجامد. بنابراین، اگر واکسیناسیون هاری گربه‌تان را انجام نداده‌اید یا زمان آن به‌تأخیر افتاده، باید گربه‌تان را به‌مدت ۴۵ روز قرنطینه کنید تا ببینید علائمی از هاری در او وجود دارد یا خیر.

هدف ما این است که با شناخت واقعیت‌ها، هم از سلامت خود و خانواده‌مان محافظت کنیم و هم با آگاهی کامل، به لذت بردن از حضور این موجودات دوست‌داشتنی ادامه دهیم.

مرسی ک تا اخر این پست همراه من بودید :) این پست چقدر به شما کمک کرد؟ از 1 تا 20 نمره بدهید!🗣🤝🏻