
در این پست شما را به سفری هیجانانگیز به کوچکترین کشورهای جهان دعوت میکنیم؛ کشورهایی که با تاریخ غنی، فرهنگ متنوع و طبیعت بکر خود، با وجود اندازه کوچکشان، شما را شگفتزده خواهند کرد.

واتیکان شهر کوچک واتیکان (Vatican City)، با مساحت تنها ۰.۴۴ کیلومتر مربع، کوچکترین کشور جهان است که در قلب شهر رم قرار دارد. این کشور کوچک نهتنها مرکز حکومت کلیسای کاتولیک روم است، بلکه از اهمیت مذهبی و تاریخی بسیار بالایی برخوردار است. اگرچه واتیکان کشوری کوچک است، اما از برخی از بزرگترین گنجینههای مذهبی، هنری و تاریخی دنیا میزبانی میکند. کلیسای عظیم سن پیتر با گنبدهای سربهفلککشیده و میدان وسیع خود، چشمانداز این کشور کوچک را احاطه کرده است. درون موزه واتیکان، میتوان کلیسای تماشایی سیستین را پیدا کرد و از دیدن دیگر آثار هنری مشهور جهان لذت برد. درواقع، این گنجینهها یکی از بزرگترین منابع درآمدی این کشور هستند و واتیکان خرج خود را از فروش بلیط موزهها و سوغاتی درمیآورد. واتیکان بهخاطر مشهورترین شهروند خود یعنی پاپ (بالاترین مقام مذهبی در کلیسای کاتولیک) نیز شهرت دارد. او درون آپارتمانهای مخصوص مقام پاپ زندگی میکند. در همان حوالی، چندین جریب باغ بکر و فضای سبز به چشم میخورد که کاخ پاپ را احاطه کردهاند. بهعلاوه، کلیساهای متعدد نیز در گوشه و کنار شهر دیده میشوند. واتیکان از نظر جمعیتی هم کوچکترین کشور دنیا به شمار میآید.

موناکو موناکو (Monaco) با مساحتی حدود ۱.۹۵ کیلومتر مربع، در ساحل دریای مدیترانه و در کنار فرانسه قرار دارد. این کشور کوچک، بهخاطر زندگی مجلل و مسابقات اتومبیلرانی پرطرفدارش، در سراسر دنیا شهرت دارد. موناکو بهشتی برای ثروتمندان است که به دنبال تجمل و تفریح هستند. معروفترین منطقه در موناکو، مونت کارلو نام دارد که دهههاست در فیلمهای تلویزیونی دیده میشود. احتمالاً بتوانید زمینهای مرتفع موناکو را در فیلمهایی چون «گرفتن دزد»، «چشم طلایی» و «هارتبرکر» شناسایی کنید. موناکو علاوه بر چشماندازهای آبی مشهور و قایقهای لوکس فراوان، بهخاطر خانوادهی سلطنتیاش نیز معروف است. بازیگر آمریکایی، گریس کِلی، در سال ۱۹۵۶ با پرنس رینیه سوم ازدواج کرد و توجه دنیا به این کشور کوچک را برانگیخت. از آن زمان به بعد، جمعیت این کشور نسبت به قبل بهشدت افزایش یافته است. حالا موناکو یکی از متراکمترین کشورهای دنیا محسوب میشود. این کشور از نظر جمعیتی نیز بیستمین کشور کوچک دنیا است. اگر روزی قصد سفر به فرانسه یا ایتالیا را داشتید، موناکو را نیز به برنامهی خود اضافه کنید. این کشور کوچک از طریق قطار به پاریس و ایتالیا راه دارد. پس میتوان در قالب سفری یکروزه از جاهای دیدنی موناکو دیدن کرد.

نائورو نائورو (Nauru)، با مساحتی حدود ۲۱ کیلومتر مربع، جزیرهای کوچک و دورافتاده در مرکز اقیانوس آرام است که با طبیعت دستنخورده و چشماندازهای زیبا شهرت دارد. این جزیره که در گذشته به لطف معادن فسفات رونق اقتصادی چشمگیری را تجربه کرده بود، اکنون به مقصدی منحصربهفرد برای دوستداران طبیعت تبدیل شده است. سواحل شنی سفید، آبهای زلال نیلگون، و جنگلهای گرمسیری، از جاذبههای اصلی آن به شمار میروند. نائورو هزاران سال پیش توسط مردم پولینزی و میکرونزی بنا شد. این کشور پس از اداره شدن توسط کشورهای مختلف دیگر، در سال ۱۹۶۸ به استقلال رسید. اقتصاد امروز نائورو عمدتاً بر پایهی استخراج منابع معدنی فسفات در گوشه و کنار آن است. از آنجاییکه نائورو در منطقهای دورافتاده قرار دارد، کمبازدیدترین کشور دنیا نیز محسوب میشود. درواقع، کمتر از ۲۰۰ نفر در سال به نائورو سفر میکنند. اگر قصد سفر به این جزیره کوچک را دارید، انتظار مناظری شگفتانگیز از اقیانوس، رسوم فرهنگی ساده و صمیمانه، و تنها ۳۵ کیلومتر مسیر جادهای را داشته باشید که کل جزیره را احاطه میکند. صخرههای مرجانی زیبا نیز نائورو را به مکانی عالی برای غواصی تبدیل کردهاند.

تووالو تووالو (Tuvalu) که در اقیانوس آرام و بین استرالیا و آمریکا جا خوش کرده، کشوری جزیرهای به مساحت ۲۵.۹ کیلومترمربع است. این مساحت به ۳ جزیره و ۶ صخرهی مرجانی تقسیم شده است. تووالو که در ابتدا سکونتگاه دریانوردان پولینزی از ساموا و تونگا در قرن چهاردهم بود، در اواخر قرن هجدهم تحت حمایت بریتانیا درآمد و در سال ۱۹۷۶ به استقلال رسید. به هرکجا که در تووالو نگاه بیندازید، مناظر اقیانوسی دلانگیز انتظارتان را میکشد. آب در جزایر تووالو به طرز فوقالعادهای تمیز است و غواصی و شنا در میان مردم محلی و توریستها محبوبیت فراوانی دارد. میتوان در این جزایر قایقسواری و ماهیگیری کرد و در سواحل ماسهای سفیدرنگ آن آفتاب گرفت. بهعلاوه، از آنجاییکه تووالو میزبان کمتر از ۲۰۰۰ گردشگر در طول سال است، شلوغی خاصی در اینجا به چشم نمیخورد. بزرگترین شهر تووالو، مرکز آن یعنی فونافوتی (Funafuti) است که جمعیتی حدود ۶۰۰۰ نفر دارد. این شهر کوچک محل تنها فرودگاه کشور است و نقش مهمی در ارتباطات تووالو با دنیای خارج ایفا میکند. در این مجمعالجزایر، بیشتر سفرهای بین جزیرهای با قایق انجام میشود، زیرا بسیاری از جزایر پراکنده و دورافتادهاند. بزرگترین جزیرهی تووالو فونگافالی (Fongafali) نام دارد که در آن چهار روستا با جمعیتی در حدود ۱۳۰۰ نفر زندگی میکنند. تووالو نهتنها از نظر مساحت، بلکه از نظر جمعیت نیز در زمره کوچکترین کشورهای جهان قرار دارد و رتبه هشتم را در میان کشورهای کمجمعیت دنیا به خود اختصاص داده است.

سان مارینو سان مارینو (San Marino)، با مساحتی حدود ۶۱ کیلومتر مربع، یکی از قدیمیترین کشورهای جهان است که ریشههای آن به قرن چهارم میلادی بازمیگردد. این کشور در میان کوههای آپنین (Apennine Mountains) جای گرفته است. این کشور کوچک و زیبا که کاملاً توسط ایتالیا احاطه شده، بهخاطر معماری قرون وسطایی، چشماندازهای پانوراما و میراث فرهنگی غنیاش شهرت جهانی دارد. گفتنی است که سن مارینو کوچک به هیچکدام از خطوط ریلی ایتالیا وصل نیست، اما در عوض، اکثر گردشگران با خودروی شخصی یا اتوبوس به اینجا میآیند. شاید سن مارینو کشوری کوچک باشد، اما بسیار ثروتمند است. درواقع، این کشور یکی از بالاترین نرخهای تولید ناخالص داخلی سرانه (GDP per capita) در دنیا را دارد. عمدهی اقتصاد سن مارینو حول صنعت مالی و گردشگری میگردد. سن مارینو با توجه به موقعیت جغرافیایی خود در نزدیکی کوهستان آپنینی، بسیار چشمنواز است. با ورود به سن مارینو، میتوانید از چشماندازهای خیرهکننده قلههای سر به فلک کشیده و خیابانهای سنگفرششده لذت ببرید. یکی از مهمترین جاذبههای این کشور، پایتخت سن مارینو است که کل مرکز تاریخی آن در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. بر فراز کوه تیتانو (Titano)، دژ گوایتا (Guaita)، قدیمیترین قلعهی سن مارینو، با برجهای سنگی خود قرار دارد و چشماندازی بینظیر به شهر و مناطق اطراف دارد. این دژ همراه با دو قلعهی دیگر به نامهای چستا (Cesta) و مونتاله (Montale)، استحکامات نظامی قدرتمندی را در دوران قرون وسطی تشکیل میدادند و نقش مهمی در دفاع از سن مارینو در برابر حملات ایفا کردند. امروزه، سن مارینو نهتنها بهخاطر تاریخ و معماریاش، بلکه بهعنوان شانزدهمین کشور کوچک دنیا از نظر جمعیت نیز شناخته میشود و مقصدی محبوب برای گردشگرانی است که به دنبال تجربهای منحصربهفرد هستند.

لیختن اشتاین لیختناشتاین (Liechtenstein)، با مساحت حدود ۱۶۰ کیلومتر مربع، یکی از کوچکترین اما ثروتمندترین کشورهای جهان است. این کشور در میان کوههای آلپ، بین سوئیس و اتریش قرار دارد و بهخاطر مناظر کوهستانی خیرهکننده، روستاهای رویایی و نرخ مالیات پایین شناخته میشود. رود راین در غرب این کشور جریان دارد و مناظر چشمنوازی به آن بخشیده است. با وجود وسعت محدود، لیختناشتاین از کیفیت زندگی بالا و اقتصادی پویا برخوردار است. این کشور به ۱۱ منطقه شهری تقسیم میشود و فادوتس (Vaduz)، پایتخت آن، یکی از مهمترین شهرهایش است. قلعه فادوتس که بر فراز تپهای مشرف به شهر قرار گرفته، نهتنها نمادی تاریخی بلکه محل اقامت رسمی شاهزاده لیختناشتاین است. فادوتس همچنین میزبان گالری ملی هنر و موزه ملی، دو نهاد فرهنگی برجسته، و رود راین است که از کنار شهر عبور میکند. لیختناشتاین در تمام فصول سال جذابیت دارد. در تابستان، کوهپیمایی در مسیرهای زیبای کوهستانی گردشگران را به این کشور میکشاند و با آغاز زمستان، پیستهای اسکی معروف مالبون-اشتگ (Malbun-Steg) و شاگیل (Tschagäl) پر از اسکیباز و اسنوبردسوار میشود. یکی از ویژگیهای جالب لیختناشتاین این است که همراه با ازبکستان، جزو معدود کشورهایی است که خود و همسایگانشان هیچ دسترسی به دریا ندارند.

جزایر مارشال جزایر مارشال (Marshall Islands)، با مساحت ۱۸۱ کیلومتر مربع، در دل اقیانوس آرام پراکنده شدهاند وبه لطف آرایش خاص خود، بیشتر قلمروی آبی در میان کشورهای مستقل جهان را دارد. این جزایر چشماندازی بینظیر از سواحل پوشیده از نخلهای بلند، آبهای فیروزهای و آثار تاریخی به جا مانده از جنگ جهانی دوم را به نمایش میگذارند. این کشور جزیرهای با تاریخ و فرهنگی غنی، پنجرهای رو به زندگی سنتی مردم میکرونزی (Micronesian) است. جزایر مارشال در شمال شرقی پاپوا گینهنو و در قلب اقیانوس آرام پراکنده شدهاند. این کشور کوچک با جمعیتی بیش از ۵۹,۰۰۰ نفر، شامل مجموعهای از جزایر مرجانی است که بیشتر ساکنان آن در روستاهای کوچک و در نزدیکی نوار ساحلی زندگی میکنند. بیش از نیمی از جمعیت کشور در ماجورو (Majuro)، پایتخت جزایر مارشال، مستقر هستند. بهدلیل محدودیت زمین و پراکندگی جغرافیایی جزایر، قایقها بهعنوان وسیله اصلی حملونقل استفاده میشوند. یکی از جزایر محبوب برای تعطیلات، انکو (Eneko) است که مقصدی مناسب برای فرار از شلوغی و تجربه آرامش جزیرهای به شمار میآید. جزایر کوچک متعددی نیز وجود دارند که مسافران میتوانند با قایق از آنها دیدن کنند. جزایر مارشال در اواخر دهه ۱۹۴۰ و اوایل دهه ۱۹۵۰، به دلیل آزمایشهای هستهای ارتش آمریکا، وارد تاریخ شدند. نخستین بمب نیتروژنی جهان در این جزایر ساخته و آزمایش شد و این آزمایشها اثرات قابل توجهی بر محیطزیست و زندگی مردم محلی داشت. امروزه، اقتصاد جزایر مارشال به ماهیگیری، حملونقل دریایی و کشاورزی وابسته است. این کشور از نظر جمعیت، بیست و سومین کشور کوچک دنیا بهشمار میآید.
اگر پسندیدی، لایک کن و به سازنده انرژی بده!
فرصت؟