دیوانگان عاقل

بعضی ها هم هستن که متفاوت فکر می‌کنن، متفاوت حرف می‌زنن، و دنیا رو از زاویه‌ای می‌بینن که دیگران نمی‌تونن...خیلی وقت‌ها، جامعه اولین برچسبی که بهشون می‌زنه «دیوانه» بودنه! اما بعضی‌ها بودن که زیر این برچسب، حقیقت‌هایی داشتن که عمیق‌تر از فهم زمانه‌شون بود. دنیا بهشون خندید، طردشون کرد، فراری‌شون داد، بستری‌شون کرد...اما تاریخ؟با احترام و تحسین بهشون برگشت. اینجا با ۱۰ نفر از «دیوانه‌هایی» آشنا می‌شی که دنیا اون‌موقع نفهمیدشون، اما حالا در برابرشون کلاه از سر برمی‌داره...

1. نیکولا تسلا – نابغه‌ی برق‌گرفته! مردی که خواب می‌دید با آسمون حرف می‌زنه. وسواس فکری شدید، انزواطلبی، عشق عجیب به کبوترها و اعتقاد به انرژی کیهانی… همه می‌گفتن دیوونه‌ست. ولی همین ذهن «غیرعادی» بود که برق بی‌سیم، جریان متناوب و خیلی از تکنولوژی‌های امروزی رو ساخت.تسلا ثابت کرد گاهی برای روشن‌کردن جهان، باید ذهن‌ت مثل رعد برق بزنه! نیکولا تسلا:«اگر می‌دونی که کاری درسته، هیچ‌کس نباید بتونه جلوت رو بگیره.»

2. ونسان ونگوگ – نقاشی با انگشت جنون با چشمی ناآرام و دلی آشفته، منظره‌ها رو طوری می‌دید که هیچ‌کس ندیده بود. گوش خودش رو برید، در تیمارستان زندگی کرد، و تو فقر مرد. اما بعد از مرگش فهمیدیم: یه نابغه رو از دست دادیم.ونگوگ اون‌قدری جهان رو زیبا دید که دنیا طاقت دیدنش رو نداشت. ونسان ونگوگ:«من خواب می‌بینم که نقاشی می‌کنم، و بعد بیدار می‌شم و نقاشی می‌کنم خواب‌هامو.»

3. جان نش – نابغه‌ی عددهای خیالی ذهنی درخشان با قلبی درگیر توهم. مبتلا به اسکیزوفرنی پارانوئید، ولی با وجود بیماری، نظریه‌ی بازی و مفاهیم مدرن اقتصاد رو پایه‌گذاری کرد. «ذهن زیبا»ش هنوز منبع الهامه.نش بهمون یاد داد حتی وسط توهم‌ها، می‌شه راه واقعیت رو پیدا کرد. جان نش:«عقل یعنی توجیهِ دل… نه بیشتر.»

4. فریدریش نیچه – فیلسوفی در مرز تاریکی پر از ایده‌های خطرناک، تلخ، و عمیق. شعار «خدا مرده» رو گفت و جهان فکری غرب رو زیر و رو کرد. به جنون دچار شد ولی حرف‌هاش هنوز لرزه به اندیشه‌ها می‌ندازه.نیچه اون‌قدری عمیق فکر کرد که عقل، خودش رو گم کرد. فردریش نیچه:«کسی که چرایی برای زندگی دارد، با هر چگونه‌ای می‌سازد.»

5. ادوارد مونک – نقاش فریادها آدمی شکننده، پر از اضطراب، وسواس و سایه‌های تیره‌ی ذهن. شاهکارش «جیغ»، نماد جهانیِ اضطرابه. مردم می‌گفتن روان‌پریشه… اما تصویرهایی کشید که همه حس‌شون کردن.مونک فریاد نزد… اما کاری کرد که کل دنیا صداش رو بشنوه.مونک فریاد نزد… اما کاری کرد که کل دنیا صداش رو بشنوه. ادوارد مونک:«من نمی‌خوام طبیعت رو بکشم، من می‌خوام احساس رو بکشم.»

6. امیلی دیکینسون – بانوی خاموش شعر شاعری که بیشتر عمرش رو توی یه اتاق گذروند. نه جمعی، نه مهمونی، نه شهرت. ولی بعد از مرگش، با هزار و اندی شعر، جهان رو عاشق سکوت و واژه کرد.امیلی یادمون داد که می‌شه بی‌صدا زندگی کرد و با کلمات جاودانه شد. امیلی دیکینسون:«امید، پرنده‌ایه که در روح لانه می‌کنه و بی‌وقفه آواز می‌خونه.»

اسلاید اضافه! (این پست ادامه دارد ...)

7. سیلویا پلات – ملکه تاریکی ذهن با افسردگی شدید، تو دنیایی خاکستری زندگی کرد. اما با «ناقوس شیشه‌ای» و شعرهاش، تجربه‌ی زنانه و رنج‌های پنهون رو به دنیا نشون داد. خودش به زندگیش پایان داد ، ولی صداش هنوز زنده‌ست. سیلویا از دل زخم‌هاش گل‌هایی ساخت که هنوز هم تلخ، اما زیبا هستن. سیلویا پلات:«من می‌خوام خودم باشم و کسی نباشه که تصمیم بگیره کی باشم.»

8. آنتونین آرتو – تئاتر جنون نویسنده‌ای که ذهنش مثل صحنه‌ی نمایش بود؛ پر از صدا، ترس و نورهای تیز. باور داشت تئاتر باید مثل زلزله باشه، تلنگر بزنه. تیمارستان رفت، شکنجه شد، ولی تئاترش مسیر هنر رو عوض کرد.آرتو نشون داد که تئاتر فقط سرگرمی نیست، آتیشیه که می‌سوزه و بیدار می‌کنه. آنتونین آرتو:«باید درد رو فریاد زد، نه پنهان کرد.»

9. بابی فیشر – پادشاه شطرنج دیوانه نابغه‌ای که در ۱۴ سالگی قهرمان شد. اما توهم توطئه، ترس از دولت‌ها و انزوای مطلق باعث شد به چشم یه دیوونه بهش نگاه کنن. ولی روی تخته شطرنج، نابغه‌ای بی‌رقیب بود.بابی با شطرنج حرف می‌زد؛ شاید چون مهره‌ها از قضاوت نمی‌ترسن. بابی فیشر:«من همه‌چی رو تو شطرنج می‌بینم. فقط تخته، مهره، و من.»

10. ویلیام بلیک – شاعر نقاش‌صفت شاعر، نقاش، عارف و نابغه‌ای که جهان درونش پر از تصویرهایی بود که دیگران نمی‌دیدن. حرف از فرشته‌ها می‌زد، خواب می‌دید با خدا حرف می‌زنه. دیوانه؟ شاید! ولی شعرهاش دنیا رو ساختن.بلیک بین جنون و وحی، مرزی نکشید؛ فقط روی دیوارها شعر نوشت. ویلیام بلیک:«اگر در را به روی خیال ببندی، واقعیت بی‌رمق می‌مونه.»