«ایمو» (Emo) یک زیرفرهنگ جوانانه که هم به سبک موسیقی و هم به سبک لباس، ظاهر و هویت اجتماعی اشاره داره. ریشه و موسیقی: واژه‌ی Emo برگرفته از «emotional hardcore» یا «emocore» هست که از منتصف دهه ۱۹۸۰ در واشینگتن دی‌سی شکل گرفت؛ ترکیبی از پانک خشن و تمایلات احساسی و درون‌گرایانه .در دهه ۱۹۹۰ و اوایل ۲۰۰۰، امو به سبکی از راک، پاپ پانک و ایندی تبدیل شد و گروه‌هایی مثل Sunny Day Real Estate، Jimmy Eat World، My Chemical Romance، Fall Out Boy و Paramore در شکل‌گیری آن نقش داشتن .
ظاهر و فشن: پوشش ایمو شامل شلوار جین تنگ (skinny)، تی‌شرت‌های گروهی، کمربند میخ‌دار، کفش‌هایی مثل Converse یا Vans، و اغلب رنگ تیره هست .آرایش صورت شامل خط چشم سنگین (چشم دودی)، ناخن مشکی و گاهی لاک تیره هست، حتی پسران نیز از آن بهره می‌برن .تار مشکی یا رنگی با چتری که یک چشم را می‌پوشونه (side-swept bangs) یکی از ویژگی‌های مو در این سبکه .
نگرش و جامعه: مهم‌ترین ویژگی ایمو، تأکید بر احساسات، آسیب‌پذیری و صداقت عاطفیه. اشعار آن اغلب درباره دلشکستگی، اضطراب، بیگانگی و مسایل درونی صحبت می‌کنن . این زیرفرهنگ برای بسیاری به‌ویژه نوجوونایی که احساس می‌کردند در جامعه جایی ندارن، به فضای امن و حمایتی بدل شد . جنبش‌هایی مانند «Emo Nite» شب‌هایی هستن که موسیقی ایمو پخش می‌شه و افراد به هم‌نوع‌ها پیوسته و همدلی دارن. (خودم زیاد به اینکه به رفتار بستگی داره باور ندارم🤓💞)
پذیرش و تحول: پس از دوران اوج تقریباً تا سال ۲۰۰۹، ایمو از محبوبیت گسترده فاصله گرفت، ولی در محافل underground، Tumblr و صفحات بازگشت شکل اپیدیایی داشت . برخی حرکات مدرن همچون scene و e-kids (e-boys/e-girls) از این زیرفرهنگ تأثیر گرفته و آن را بازسازی کردن.
اگر پسندیدی، لایک کن و به سازنده انرژی بده!
هراخغهخللخهذخهغذخ۸غلخ۸غل😭😭
💞😭