
قراره حیواناتی که منقرض شدند ولی خوشبختانه بازهم به زندگی برگشتن رو بهتون معرفی کنم ! امیدوارم که به اطلاعاتتون اضافه کنه

خفاش گوش بزرگ گینه نو (Pharotis imogene) تنها نمونههای شناخته شده قبلی از «خفاش گوش بزرگ» توسط یک دانشمند ایتالیایی در سال ۱۸۹۰ جمعآوری شد. این خفاش که برای بیش از یک قرن گم شده بود، برای اولین بار در سال ۱۸۹۰ جمع آوری و در سال ۱۹۱۴ (به نام گوشهای عظیمش) نامگذاری شد و سپس دیگر دیده نشد. این گمشدن تا سال ۲۰۱۲ ادامه داشت، تا زمانی که دو دانشجوی دکترای بسیار خوش شانس دانشگاه کوئینزلند که خفاشهای بسیاری از گونهها را جمعآوری میکردند، یکی از آنها را پیدا کردند. پس از بررسی دقیق و مقایسه با نمونههای موزه، مشخص شد که یک ماده از گونههای گوش بزرگ منقرض شده است. این برای حافظانی که فکر میکردند در اثر از دست دادن زیستگاه و تجاوز انسانها از بین رفته، شگفتانگیز بود.

سولنودون کوبایی (Atopogale Cubana) این پستاندار کوچک کنجکاو از چند جهت غیرمعمول است. نه تنها آنقدر نادر است که زمانی تصور میشد منقرض شده، بلکه یکی از معدود پستاندارانی است که سمی هستند! سولنودونها موجودات شبزی با پوزه لرزان بلند و بزاق سمی هستند که از آنها برای کشتن حیوانات کوچکِ شکاری مانند مارمولک و قورباغه استفاده میکنند. در دهه ۱۹۶۰، تعداد سولنودونهای کوبا کاهش یافته بود، به طوری که به عنوان یکی از نادرترین حیوانات روی زمین، اگر نگوییم کاملاً منقرض شده، توصیف میشد. در سال ۱۹۷۰ آنها منقرض شده بودند، اما پس از آن، تنها چهار سال بعد، در سال ۱۹۷۴، یک فرد در پارک ملی کوبا دوباره آنها را کشف کرد.

کولاکانت (Coelacanthiformes order) یک حیوان باستانی که نه برای چندین دهه بلکه برای هزاران سال گم شده بود. این ماهیهای باستانی که از قرن نوزدهم از روی سوابق فسیلی شناخته شده بودند، تصور میشد که در پایان دوره کرتاسه، حدود ۶۶ میلیون سال پیش، منقرض شدهاند. با این حال، در کمال تعجب همگان، یک ماهیگیر محلی در سواحل آفریقای جنوبی، سال ۱۹۳۸ یک نمونه زنده از آنرا از اعماق آب بیرون آورد. خود ماهیگیر هیچ تصوری از اهمیت صید خود نداشت، اما خوشبختانه یک کارمند موزه اهمیت آنرا درک کرد. کورتنی-لاتیمر، به طور اتفاقی ماهی را بررسی کرد و فهمید که این چیز خاصی است! این کشف غم انگیز اکنون به عنوان یکی از مهمترین یافتههای جانورشناسی قرن بیستم در نظر گرفته میشود.

اژدهای بیگوش علفزار ویکتوریایی (Tympanocryptis pinguicolla) اژدهای بیگوش علفزار ویکتوریایی در باغ وحش ملبورن کشف مجدد دیگری در سال ۲۰۲۳، این مارمولک استرالیایی برای بیش از ۵۰ سال توسط دانشمندان دیده نشده بود. این گونه که زمانی در ایالت ویکتوریا رایج بود، در دهه ۱۹۶۰ به دلیل تخریب گسترده زیستگاه به شدت در معرض خطر انقراض قرار گرفت و آخرین مشاهده تایید شده قبل از این در سال ۱۹۶۹ اتفاق افتاد. بر این اساس یک مطالعه منتشر شده در سال ۲۰۱۹، گفته شد که متأسفانه منقرض شده است. با این وجود، به دلیل مشاهدههای تایید نشده مختلف، امید برای بقای آن باقی ماند و در نهایت، با بررسی زیستمحیطی که یکی از آنها را در سال گذشته دوباره کشف کرد، این امیدها محقق شد. کار میدانی بعدی منجر به جمع آوری ۱۶ نفر از آنها شد که اکنون در یک برنامه پرورش در باغ وحش ملبورن هستند

اکیدنا منقار بلند آتنبورو این حیوان نیز مانند کولاکانت، برای مدت طولانی، نبود و تنها از روی سوابق فسیلی شناخته شده بود. تصور میشد که مدت هاست منقرض شده و فقط به عنوان شواهد دیرینه شناسی وجود دارد. با این حال، در سال ۱۹۷۱، تیمی از زیستشناسان تصمیم گرفتند تا شایعههای مشاهده شده توسط مردم محلی را پیگیری کنند و گونههایی را که در منطقه گرم و خشک چاکو آرژانتین زندگی میکنند، «کشف» کردند. حتمالاً باید توجه داشت که این دانش محلی از هستی احتمالاً برای بسیاری از حیوانات موجود در این لیست مشترک است و وقتی از یک گونه در حال انقراض صحبت میکنیم، این میتواند به معنای از دست دادن آن برای علم غربی باشد .

زنبور غولپیکر والاس (Megachile pluto) بزرگترین زنبور دنیا که تقریباً ۴ برابر بزرگتر از زنبور عسل اروپایی است. فکر میکنید از دست دادن بزرگترین زنبور دنیا سخت است، اما دوباره فکر کنید! مراقب باشید، این حشره چهار برابر بزرگتر از زنبور عسل معمولی است و طول آن به ۴ سانتی متر و طول بالهای آن تا ۶.۵ سانتیمتر میرسد. تا سال ۲۰۱۹ این زنبور ۳۸ سال بود که زنده دیده نشده بود و دانشمندان از وجود آن مطمئن نبودند. حشره شناسان، یک نمونه ماده منفرد از آن را در این سال پیدا کردند که در داخل یک لانه موریانه لانه میکند. این گونه هنوز هم در برابر انقراض بسیار آسیب پذیر در نظر گرفته میشود.
اگر پسندیدی، لایک کن و به سازنده انرژی بده!
نظرات بازدیدکنندگان (0)