گل اسکلتی؛

نامه ز روایت واقعی من..

چهاردهم جولای، در خیابان های آرام شهر، نور سفید چراغ ها، بوی آرام قهوه، صدای کفش های چرمش، چشم های پنهان شده! دخترک از پنجره اتاقش او را می‌نگرید.. غرق در آدما، عجیب نیست؟؟ اما او برایش خاص تر بود، هاله ای نسکافه ای بر مجنونش،

شیشه ای بین او و رومئو اش، شیشه ای شفاف، ولی سخت..ایا می‌توانست آن را بشکند؟؟ قدرت عشق.. تا کجا؟؟ پسرکی در کتابخانه هفتم مرکزی.. چشمان دخترک بر حرکت آرام او، قفسه های بی شمار کتاب، و دست های پسرک بر قفسه ها....

9 اکتبر؛ قدم های آرام دخترک بر خیابان های نم خورده، بوی آرام درختان اقاقیا، نجوای پرندگان عاشق، گذر وحشی زمان و چشمان دختر بر شیشه های شفاف، در انتظار دیدن دوباره او از پشت شیشه، قدم های کوتاه، جستجو و برگشتی به خانه، یک معجزه،

چشمان دخترک مجذوب گلی شیشه ای، و چشمی دیگر در آن طرف، نخ سرنوشت‌، چشمان آرام پسرک بر گل، نگاهی شیشه ای، نگاهی بر گلی شیشه همانند فاصله آن دو، قدم های بلند دخترک، سرخی گونه هایش همانند لاله زار، و سرزنش ها بر مغز دخترک

چهارم جولای 2011، نگاه گذرا دخترک بر مغازه گلفروشی هفتم مرکزی ...یادآور کتابخانه قدیمی،بذر گل اسکلتی در کنار قفسه ها...رد قدیمی دست پسرک بر آن، آخرین دیدار ز پشت شیشه ها، گذشت یک سال، {شک هایش همیشه بر واقعیت تبدیل می‌شوند} ، و اکنون، دست دخترک بر قفسه های کتابخانه چهاردهم، دریغ از پنجره ای برای او، "خدانگهدار گل اسکلتی"