فرضیه شبیه سازی

نظریه‌ی "جهان شبیه‌سازی شده" یا به‌قول معروف Simulation Hypothesis یکی از نظریاتی‌ـه که هم در فلسفه و هم در فیزیک و حتی در دنیای تکنولوژی سر و صدای زیادی کرده. این نظریه می‌گه که جهان ما ـ یعنی هر چیزی که می‌بینیم، لمس می‌کنیم، تجربه می‌کنیم ـ ممکنه در واقع یک شبیه‌سازی کامپیوتری بسیار پیشرفته باشه، نه یک واقعیت پایه و بنیادین.

نظریه‌ی «شبیه‌سازی» رو خیلی‌ها به شکل‌های مختلف مطرح کردن، ولی مهم‌ترین و شناخته‌شده‌ترین نسخه‌ی فلسفی‌ش رو نیک باستروم (Nick Bostrom)، فیلسوف سوئدی و استاد دانشگاه آکسفورد، در سال ۲۰۰۳ منتشر کرد. مقاله‌اش با عنوان: > "Are You Living in a Computer Simulation?" باعث شد این ایده به‌صورت جدی وارد گفتمان علمی-فلسفی بشه.

باستروم می‌گه یکی از سه گزاره‌ی زیر باید درست باشه: 1. تمدن‌های هوشمند قبل از اینکه به مرحله ساخت شبیه‌سازی‌های فراوان برسن، نابود می‌شن. 2. هیچ تمدن پیشرفته‌ای علاقه‌ای به اجرای شبیه‌سازی‌هایی از اجدادش نداره. 3. تقریباً به‌طور قطع ما در یک شبیه‌سازی زندگی می‌کنیم. اگر (۱) و (۲) درست نباشن، یعنی تمدن‌هایی هستن که تکنولوژی لازم رو دارن و علاقه‌مند به ساخت شبیه‌سازی هستن، پس احتمال اینکه ما خود «اصل» باشیم و نه یکی از بی‌شمار شبیه‌سازی‌ها، بسیار ناچیزه.

رشد سریع تکنولوژی: فقط در چند دهه از بازی‌های پیکسلی به واقعیت مجازی (VR) و شبیه‌سازی‌های حیرت‌انگیز رسیدیم. قوانین فیزیکی شبیه کدنویسی: مثلاً ثابت بودن سرعت نور، یا رفتار کوانتومی ذرات، شبیه محدودیت‌هایی هستن که در برنامه‌نویسی برای یک سیستم تنظیم می‌کنی. نقاط کور در فهم جهان: مثل "مسئله اندازه‌گیری" در فیزیک کوانتوم که تا زمانی که مشاهده نشه، وضعیت سیستم مشخص نیست — شبیه رندر شدن گرافیک فقط در نقطه‌ای که کاربر نگاه می‌کنه. پیدا نشدن تمدن‌های فرازمینی: شاید چون ما تنها شبیه‌سازی‌ایم که فعلاً داره اجرا می‌شه!

ایلان ماسک: در سال ۲۰۱۶ گفت: > "احتمال اینکه ما در واقعیت پایه باشیم، یک در میلیارد است." نیل دی‌گراس تایسون (اخترفیزیک‌دان): می‌گه احتمال واقعی بودن شبیه‌سازی «۵۰-۵۰» است. ری کورزویل، دانشمند گوگل و تئوری‌پرداز آینده‌گرایی: معتقده انسان‌ها تا پایان قرن ۲۱ می‌تونن شبیه‌سازی‌هایی از این دست بسازن.

چه کسی ما را شبیه‌سازی کرده؟ شاید یک هوش فوق‌پیشرفته، انسان‌های آینده، یا حتی موجوداتی فرازمینی. چرا ما را شبیه‌سازی کرده؟ برای تحقیق، سرگرمی، یا بازسازی تاریخ؟ آیا می‌تونیم از شبیه‌سازی خارج بشیم یا با سازنده تماس بگیریم؟ این سؤال‌ها شبیه پرسش‌های مذهبی می‌شن: آیا خالقی هست؟ آیا هدفی وجود داره؟

غیرقابل آزمون بودن: چون نمی‌تونیم تجربه‌ی خارج از شبیه‌سازی رو مقایسه کنیم، اثبات یا ردش با روش علمی سخت یا حتی غیرممکنه. فرضیات زیاد: کل نظریه روی فرض‌هایی مثل امکان شبیه‌سازی ذهن انسان استواره که هنوز اثبات نشده. خطر فریب ذهنی: ممکنه باعث بی‌اعتنایی به جهان واقعی، اخلاق و مسئولیت‌ها بشه ("اگه همه‌چی بازیه، پس چرا مهمه؟").

افلاطون: غار افلاطون (مردمی که فقط سایه‌ها رو واقعی می‌دونن) به نحوی شبیه به نظریه‌ی شبیه‌سازیه. رنه دکارت: ممکنه مغزی در یک خمره باشیم، فریب‌خورده از سوی شیطانی فریبکار. فیلم‌ها و کتاب‌ها: The Matrix (ماتریکس): مشهورترین روایت داستانی از این ایده. Ready Player One، Inception، Westworld، و رمان‌های فیلیپ کی.دیک