قایق "

‌ ‌ ‌ ‌

قایقی خواهم ساخت ، خواهم انداخت به آب . دور خواهم شد از این خاک غریب ، که در آن هیچ‌ کسی نیست که در بیشه عشق قهرمانان را بیدار کند .

قایق از تور تهی ، و دل از آرزوی مروارید ، هم‌ چنان خواهم راند . نه به آبی‌ها دل خواهم بست ، نه به دریاپریانی که سر از خاک به در می‌آرند ؛ و در آن تابش تنهایی ماهی‌گیران می‌فشانند فسون از سر گیسوهاشان .

هم‌ چنان خواهم راند . هم‌ چنان خواهم خواند : “ دور باید شد ، دور . ” مرد آن شهر اساطیر نداشت . زن آن شهر به سرشاری یک خوشه انگور نبود .

پشت دریاها شهری است ، که در آن وسعت خورشید به اندازه چشمان سحر خیزان است . شاعران وارث آب و خرد و روشنی‌اند . پشت دریاها شهری است ! قایقی باید ساخت .