فقط یک جمله..

″فقط یک جمله گفتی ای یار، و دگر هیچ نبود″ -starly cat-

زیر آن درخت بلوط که ریسمان هایی انبوه از آن آویزان بود چیزی بیشتر از خاک، بیشتر از یک درخت معنا داشت. آن مکان، آن نسیم، آن لبخند دفن شده در مسیر.

یار ز دست رفته‌اش آنجا بود، آرام در پوشش خاک همراه قاصدکی مرده رفته بود به عالم خواب ریسمان ها قصه‌ی عاشقان را میخواندند، بلوط ها هر یک قبل از خواب میشنیدند. نسیم گهی گریه میکرد بر حالش. چه میتوان کرد، مرغ پر کشیده راه برگشت را ندارد..

مینشست شب ها زیر درخت به پریان قصه میگفت.. میگفت از دل سوخته‌ی ابتهاج از مولانا تا حافظ همه را از بر بود ولی چه سود، چه سود که دگر یار نبود گوش کند لبخند نبود شیرینش کند میخواند و نی میزد.. نی‌زنان را هم به گریه می‌انداخت

روزی که دور درخت چرخید جمله‌ی هک شده‌ی روی درخت را دید.. فریاد درخت را فهمید.. دست خط برای یارش بود برای زیباروی مهربانش.. مهربان؟ شکی داشت خودش نیز.. ″پیدات کردم!″ چه فایده؟ عزرائیل امان هضم آن جمله را نداد.. -starly cat-