صدای باران اسم تورا نجوا میکند

سلاام می‌خوام ببینم اگر داستان نویسیم خوبه شروع کنم گاهی اوقات داستان های کوتاه بگم امیدوارم خوشتون بیاد

به پنجره نگاه میکردم، صدای قطرات باران، من را یاد اولین باری می انداخت که هم را دیدیم، او، چشمان مرا مجذوب خود میکرد، گاهی اوقات حس میکردم هدف از زندگی این است که به چشمان او نگاه کنم...

غرق در خاطرات گذشته شدم، ناخودآگاه... نمی‌توانستم به او فکر نکنم، زندگی من در آمیخته با احساسات او... اما من... بی خاصیت... فقط توانستم دوبار او را خوشحال کنم...

حال او رفته بود... من همه چیز خود را از دست داده بودم... دیگر نمی‌توانستم... همینطور غرق در فکر بودم که ناگهان صدای زنگ خانه ضربه ای به رشته افکارم زد...

به سمت در میرفتم... ذهنم جای دیگری بود... چرا؟ او رفته؟ چرا هنوز برات مهمه... نمی‌دانستم... نمی‌دانستم چرا هنوز به او فکر میکنم...

در را باز کردم، اما کسی نبود، شاید قصد آزار دادن مرا داشتن، اما برای چه؟ چرا کسی باید مرا آزار دهد؟ خواستم در را ببندم که تکه کاغذی بر زمین نظرم را جلب کرد...

کاغذ را گرفتم و به سوی مکان دنج همیشگی ام رفتم، در کنار صدای باران می‌خواندم...

'امشب به دیدنم بیا'