رامسر ، رادیواکتیوی ترین شهر جهان

ساکنان شهر رامسر در معرض پرتوگیری طبیعی بالاتر از کارکنان هسته‌ای هستند! جالبه که این مقدار از رادیواکتیوی کار طبیعت است نه انسانی... میخوای بیشتر بدونی این پست رو تا تهش بخون!

رامسر، شهری واقع در ساحل دریای خزر در شمال ایران، به خاطر زیبایی طبیعی خیره‌کننده‌اش، جنگل‌های سرسبز، کوه‌ها و سواحلش شناخته شده است. با این حال، رامسر به دلیل دیگری نیز قابل توجه است، دلیل نه چندان مطلوبی: این شهر دارای بالاترین سطوح تابش زمینه طبیعی در جهان است.

رادیواکتیویته بالای رامسر ناشی از وجود چشمه‌های آب گرم رادیواکتیو و مصالح ساختمانی مشتق شده از این چشمه‌ها است. این منطقه غنی از ذخایر اورانیوم است و عنصر رادیواکتیو رادیوم (Ra-226) در آب چشمه‌های آب گرم حل می‌شود. هنگامی که آب بیرون می‌آید و تبخیر می‌شود، رسوبات رادیواکتیو، از جمله رادیوم و محصولات فروپاشی آن، مانند گاز رادون، را به جا می‌گذارد. استفاده محلی از این مواد رادیواکتیو در ساخت و ساز ساختمان‌ها، به ویژه در خانه‌های قدیمی، به افزایش گسترده سطح تشعشعات کمک کرده است.

سطح تشعشعات پس‌زمینه در برخی مناطق رامسر فوق‌العاده بالاست و به ۲۶۰ میلی‌سیورت در سال (mSv/year) می‌رسد. این میزان به طور قابل توجهی بالاتر از میانگین سطح تشعشعات پس‌زمینه جهانی در حدود ۲.۶ میلی‌سیورت در سال است و حتی از محدودیت‌های قرارگیری در معرض تشعشعات شغلی برای کارکنان بخش تشعشع در بسیاری از کشورها فراتر می‌رود. حتی مکان‌های خاصی در رامسر وجود دارد که سطح تشعشعات می‌تواند به مقادیر بسیار بالایی برسد که بسیار فراتر از این مقادیر است.

اثرات دراز مدت زندگی در مناطقی با سطوح بالای تشعشعات زمینه‌ای بر سلامت هنوز در دست بررسی است. برخی مطالعات ارتباط احتمالی بین قرار گرفتن در معرض تشعشعات و افزایش خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان را نشان داده‌اند، در حالی که مطالعات دیگر هیچ اثر نامطلوب قابل توجهی بر سلامت نیافته‌اند. برای درک کامل خطرات بالقوه سلامت، تحقیقات بیشتری لازم است.

محققانی از سراسر جهان مطالعات گسترده‌ای در مورد میزان تشعشعات در رامسر و تأثیرات بالقوه آن بر سلامت انجام داده‌اند. دولت ایران نیز اقداماتی را برای کاهش قرار گرفتن در معرض تشعشعات در مناطق آسیب‌دیده انجام داده است، مانند جایگزینی مصالح ساختمانی رادیواکتیو در ساخت و سازهای جدید و ارائه اطلاعات به ساکنان در مورد چگونگی به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض آنها.

حتی استاد دانشکده فیزیک هسته‌ای دانشگاه امیرکبیر پیشنهاد کرد این منطقه که حدودا 5 کیلومتر مربع است به یک پارک آموزشی-پژوهشی با پرتوزایی طبیعی رامسر تبدیل شود و به ساکنین آن در محل دیگری زمین اختصاص یابد.