چرا وقتی استرس داریم،مدام به وسایل نگاه میکنیم؟

احتمالا تا به حال برایتان پیش آمده که دچار استرس بشوید،و مدام به وسایل مختلف نگاه کنید و درباره آن فکر کنید،یا حتی نوشته های دور بر خود را بخوانید.آیا برایتان سوال شده چرا این اتفاق می افتد؟برای یافتن جواب،تا آخر این پست را بخوانید!

وقتی استرس داریم، گرایش به نگاه کردن مداوم به چیزهای مختلف، ناشی از ترکیبی پیچیده از عوامل روانشناختی، فیزیولوژیکی و عصبی است که در تلاش برای مقابله با وضعیت تهدید آمیز، واقعی یا خیالی، به وجود می‌آیند. این رفتار، اگرچه ممکن است به نظر بی‌هدف یا حتی مخرب باشد، در واقع مکانیسمی تطبیقی است که بدن و ذهن برای حفظ بقا از آن استفاده می‌کنند.

یکی از دلایل اصلی این رفتار، افزایش سطح هوشیاری و جستجوی تهدید است. استرس، سیستم عصبی سمپاتیک را فعال می‌کند، که بدن را در حالت “جنگ یا گریز” قرار می‌دهد. در این حالت، توجه به طور خودکار به محیط اطراف جلب می‌شود تا هرگونه خطر احتمالی شناسایی شود. این هوشیاری افزایش‌یافته باعث می‌شود که فرد به طور مداوم به دنبال نشانه‌های تهدید بگردد، حتی اگر هیچ تهدید واقعی وجود نداشته باشد.

علاوه بر این، نگاه کردن مداوم به چیزهای مختلف می‌تواند راهی برای فرار از احساسات ناخوشایند باشد. استرس اغلب با احساساتی مانند اضطراب، ترس و ناامیدی همراه است. با تمرکز بر محرک‌های خارجی، فرد می‌تواند به طور موقت از این احساسات دشوار دور شود. این مکانیسم فرار می‌تواند به عنوان یک نوع حواس‌پرتی عمل کند و به فرد اجازه دهد تا برای مدت کوتاهی از بار عاطفی استرس رهایی یابد.

همچنین، استرس می‌تواند توانایی تمرکز و توجه پایدار را کاهش دهد. وقتی فرد تحت استرس است، منابع شناختی او به طور خودکار به مقابله با منبع استرس اختصاص می‌یابد. این امر می‌تواند منجر به کاهش توانایی تمرکز بر یک کار یا موضوع خاص شود. در نتیجه، فرد ممکن است احساس کند که نمی‌تواند تمرکز کند و به طور ناخودآگاه به دنبال محرک‌های جدید در محیط اطراف خود بگردد.

از منظر عصبی، استرس می‌تواند فعالیت در نواحی مختلف مغز، از جمله آمیگدال و قشر پیش‌پیشانی را تحت تأثیر قرار دهد. آمیگدال، که نقش مهمی در پردازش احساسات، به ویژه ترس، دارد، در شرایط استرس فعال‌تر می‌شود. این فعالیت افزایش‌یافته می‌تواند باعث شود که فرد به محرک‌های تهدیدآمیز حساس‌تر شود و به طور مداوم به دنبال نشانه‌های خطر بگردد. در مقابل، قشر پیش‌پیشانی، که مسئول عملکردهای اجرایی مانند تمرکز و تصمیم‌گیری است، ممکن است تحت تأثیر استرس قرار گیرد و عملکرد آن کاهش یابد.

علاوه بر این، نگاه کردن مداوم به چیزهای مختلف می‌تواند به عنوان یک رفتار اجتنابی عمل کند. استرس می‌تواند باعث شود که فرد از موقعیت‌ها یا وظایفی که به نظر می‌رسد بیش از حد چالش‌برانگیز یا تهدیدآمیز هستند، اجتناب کند. با تمرکز بر محرک‌های خارجی، فرد می‌تواند به طور موقت از مواجهه با منبع استرس خودداری کند. این رفتار اجتنابی می‌تواند به یک چرخه معیوب تبدیل شود، زیرا اجتناب از موقعیت‌های استرس‌زا می‌تواند در درازمدت اضطراب را افزایش دهد.

به طور خلاصه، نگاه کردن مداوم به چیزهای مختلف در شرایط استرس، یک پاسخ چندوجهی است که شامل افزایش هوشیاری، فرار از احساسات ناخوشایند، کاهش تمرکز، تغییرات در فعالیت مغز و رفتار اجتنابی است. درک این مکانیسم‌ها می‌تواند به افراد کمک کند تا استرس خود را بهتر مدیریت کنند و راه‌های سالم‌تری برای مقابله با آن پیدا کنند.

برای مدیریت این رفتار در شرایط استرس‌زا، می‌توان از تکنیک‌های مختلفی استفاده کرد. تمرینات تنفس عمیق، مدیتیشن، یوگا و تمرکز حواس می‌توانند به کاهش سطح استرس و افزایش تمرکز کمک کنند. همچنین، شناسایی و مدیریت منابع استرس، ایجاد یک برنامه منظم برای انجام وظایف و فعالیت‌ها، و جستجوی حمایت اجتماعی می‌توانند به کاهش نیاز به نگاه کردن مداوم به چیزهای مختلف کمک کنند.