بی پا و دل...

شعر از:مهدی مختار زاده

چشم هایش عشق را از ما گدایی می‌کند اخم ها بر روی چشمانش خدایی میکنند

دست هایش یک تمنادارد،آن هم دست ماست پای او در هر قدم میل جدایی میکند

خنده هایش خوب میدانم که میگویند نرو حرف هایش حس رفتن را تداعی میکند

در مثل هایش برای شعرما جان میدهد در قسم های کجش ما را فدایی میکند

من نفهمیدم‌که این بی پا و دل،دیوانه است یا که دارد با غرورش هم صدایی میکند

قصه عشاق امروزی چنین شد بگذریم... این غزل دارد مرا کم کم هوایی می‌کند