برای آشنایی با آقای سهراب سپهری این مطلب رو تا آخر بخونید
سهراب سپهری (۱۵ مهر ۱۳۰۷ – ۱ اردیبهشت ۱۳۵۹) شاعر، نویسنده و نقاش اهل ایران بود. او از مهم‌ترین شاعران معاصر ایران است و شعرهایش به زبان‌های بسیاری از جمله انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی و ایتالیایی ترجمه شده‌است
به گفته خودش در ۱۵ مهر ۱۳۰۷ در قم به دنیا آمد، اما زیاد در قم نماندند و به خوانسار و سپس به شهر آبا و اجدادیش یعنی کاشان نقل مکان کردند.پدربزرگش میرزا نصرالله‌خان سپهری، نخستین رئیس تلگراف‌خانه کاشان بود. پدرش اسدالله و مادرش ماه‌جبین نام داشتند که هر دو اهل هنر و شعر بودند.[۳] ادب و هنر و به‌طور خاص توجه به شعر و نقاشی در خاندان ضرابی موروثی است. مادر بزرگ سهراب سپهری، حمیده بانو از خانواده کلانتر ضرابی و همسر ملک‌المورخین نیز شاعر بود و شعرهایش در نشریات اواخر دوران قاجار و اوایل حکومت پهلوی چاپ میشد.
بدین ترتیب سهراب در خانواده ای چشم به جهان گشوده بود که ذوق و فرهنگ در آن پیشینه داشت. کودکی سهراب در باغ بزرگ اجدادی واقع در محله دروازه عطای کاشان (در جنوب شرقی) سپری شد.
عبور او از کودکی و نوجوانی در این باغ و انس وی با طبیعت بعدها در شعرها و نقاشی‌هایش منعکس میشود. باغ اجدادی جلوه و ارزشی مهم در پرورش نگاه هنرمند دارد. بی شک ریشه و پیشینه خانوادگی و محل زندگی و رشد و نمو در شکل‌گیری شخصیت و جهان بینی هنرمند مؤثر است.
دورهٔ ابتدایی را در دبستان خیام کاشان (۱۳۱۹)، و متوسطه را در دبیرستان پهلوی کاشان گذراند و پس از فارغ‌التحصیلی در خرداد ۱۳۲۲ در دورهٔ دوسالهٔ دانش‌سرای مقدماتی پسران، به استخدام ادارهٔ فرهنگ کاشان درآمد.[۴] در شهریور ۱۳۲۷ در امتحانات ششم ادبی شرکت نمود و دیپلم دوره دبیرستان خود را دریافت کرد. سپس به تهران آمد و در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت و هم‌زمان به استخدام شرکت نفت در تهران درآمد
که پس از ۸ ماه استعفا داد. سپهری در سال ۱۳۳۰ نخستین مجموعهٔ شعر نیمایی خود را به نام مرگ رنگ منتشر کرد. در سال ۱۳۳۲ از دانشکده هنرهای زیبا فارغ‌التحصیل شد و نشان درجه اول علمی را دریافت کرد. در همین سال در چند نمایشگاه نقاشی در تهران شرکت نمود و نیز دومین مجموعهٔ شعر خود را با عنوان زندگی خواب‌ها منتشر کرد. در آذر ۱۳۳۳ در ادارهٔ کل هنرهای زیبا (فرهنگ و هنر) در قسمت موزه‌ها شروع به کار کرد و در هنرستان هنرهای زیبای پسران تهران نیز به تدریس می‌پرداخت
اکثر شعرهای سهراب سپهری در قالب نیمایی است. اشعار او دارای تصویرسازی‌هایی بکر و خلاقانه است. او با دیدگاه انسان‌مدارانه و آموخته‌هایی که از فلسفه ذن فرا گرفته‌بود به شیوه جدیدی دست یافت که «حجم سبز» شیوه تکامل یافته سبکش محسوب میشود. وی عادت داشت که دور از جامعه آثار هنری اش را خلق کند و برای رسیدن به تنهایی‌هایش «قریه چنار» و کویرهای کاشان را انتخاب کرده بود
این عکس آقای سهراپ سپهری هست✨
این هم یک عکس دیگه از آقای سهراب سپهری ✨
این یکم از شعر های ایشون قایقی خواهم ساخت خواهم انداخت به آب دور خواهم شد از این خاک غریب که در آن هیچ‌کسی نیست که در بیشه عشق قهرمانان را بیدار کند *** قایق از تور تهی و دل از آرزوی مروارید، همچنان خواهم راند نه به آبیها دل خواهم بست نه به دریا ـ پریانی که سر از آب بدر می آرند و در آن تابش تنهایی ماهی گیران می‌فشانند فسون از سر گیسوهاشان
همچنان خواهم راند همچنان خواهم خواند دور باید شد، دور مرد آن شهر، اساطیر نداشت زن آن شهر به سرشاری یک خوشه انگور نبود هیچ آئینه تالاری، سرخوشیها را تکرار نکرد چاله آبی حتی، مشعلی را ننمود دور باید شد، دور شب سرودش را خواند، نوبت پنجره هاست همچنان خواهم راند همچنان خواهم خواند
اگر پسندیدی، لایک کن و به سازنده انرژی بده!
روحشون شاد
چشمه های نور می‌رویند در تالاب تاریکی>>>>
تست والپیپر کاربرها منتشر شد همون پستی که داخل اسلایس گفته بودم وایپ اکانت تون رو درست میکنم میتونید وایپ تون رو از اونجا ببینید امیدوارم راضی باشید 💜
خیلی ممنونم💖💖💖
مرسی
به قولی ی دوستی:
توپ، تانک فشفشه
باید ویژه شه😁
مرسی💖💖✨
آب بود
شنا هم بلد بودم
ولی راه رسیدنم دریا نبود پرواز بود
[سهراپ سپری] بنظرم اشعارش نمایی نیست و تو یه لول دیگین
چطور یجورایی خیلی عمیق و نیاز به یه ذهن و پیچیده دارن واقعا خیلی قشنگن امیدوارم بتونم شعرامو در حدش خوب کنم و ثبتش کنم 🌱🌥
واقعا قشنگه موفق باشی 💖 💖 💖
روی آگاهی آب روی قانون گیاه