دلنوشته p8

چیزی ندارم که بگم:) یکمی اعصابم بهم ریخته عین همیشه :)

من ذاتا آدم احساساتی ای نیستم ، فقط وقتی به تو میرسم قلبم تو چشمام میتپه.

من ذاتا آدم ترسویی نیستم ، فقط وقتی به تو میرسم ترسو ترین آدم رو کره زمین میشم که نکنه کسی عشق منو آرزو کنه و خدا مستجابش.

نیازمند دریچه ایم که مثل کورالین منو از واقعیت جدا کنه. نیازمند به راه گریزیم که به زندگی تو یه سیاره دیگه ختم بشه.

چگونه دلتنگم نمیشود؟ مگر شهرشان شب ندارد؟

اگر زیبایی‌ هنر بود؛ چشمات‌ با ارزش‌ ترین‌ تابلوی نقاشی‌ جهان‌ میشد.