بعد از فضا چیست؟

یکی از سوال‌های مهمی که پیرامون فضا و کیهان وجود دارد این است که آیا پایانی برای فضا وجود دارد؟ هستی در کجا پایان می‌یابد؟در این پست قراره به جواب این سوال پی ببریم.

بیایید فرض کنیم که ستاره‌ها شبیه خانه‌های ما انسان‌ها روی زمین هستند. در این صورت از گرد هم آمدن هزاران و میلیون‌ها خانه شهرها و به تبع کهکشان‌ها به وجود می‌آیند. بر اساس آنچه دانشمندان و اخترشناسان تخمین زده‌اند، کهکشانی که منظومه شمسی ما درون آن قرار دارد به تنهایی صد میلیارد یا بیشتر ستاره دارد.

اگر بتوانیم روزی از کهکشان راه شیری فراتر رویم، آن وقت تمامی این صد میلیارد ستاره اندازه یک نقطه نور می‌شوند. این وضعیت درست شبیه این است که سوار بر هواپیما باشید و از بالا به شهرهایی نگاه کنید که اندازه یک نقطه به نظر می‌رسند و میزبان میلیون‌ها خانه خواهند بود.

گفتنی است که اگر انسان بخواهد به یک کهکشان دیگر جز راه شیری سفر کند، باید میلیون‌ها تریلیون کیلومتر را بپیماید و بیشتر این فضا به طور کامل خالی است و درون این حجم از خلأ چیزی وجود دارد که دانشمندان نام آن را ماده تاریک می‌گذارند.

لازم به ذکر است که بیشتر دانشمندان معتقدند اگر انسان بتواند تا ابد به سفر در فضا ادامه دهد، مدام از کنار کهکشان‌های دیگر عبور خواهد کرد، بدون آن که به سرانجامی برسد. در آن سوی میدان برخی از دانشمندان که در اقلیت هستند، بر این باورند که کیهان ممکن است کروی یا استوانه‌ای شکل باشد و اگر از یک نقطه این کهکشان شروع کنید و به انتهای آن بروید، مجددا از همان نقطه اول راه را آغاز خواهید کرد.

به خانه ما یعنی سیاره زمین فکر کنید. ما می‌دانیم که زمین بی نهایت نیست: چرا که به پایان می‌رسد و بعد از آن فضا آغاز می‌شود. اما اگر قرار بود پیاده روی کنید و به دنبال لبه زمین بگردید، حتی اگر برای همیشه راه می‌رفتید هرگز به آنجا نخواهید رسید. به این دلیل که زمین یک کره است. برای اینکه بفهمیم زمین لبه دارد و کجاست، باید شکل آن را بدانیم.

درک شکل جهان می‌تواند به ما کمک کند تا بفهمیم لبه آن کجاست. ستاره شناسان در حال مطالعه جهان هستند و به دنبال سرنخ‌هایی هستند که ممکن است در مورد شکل آن به ما اطلاعات بیشتری بدهد.

ما می‌دانیم که کلیت زمین چه شکلی است، زیرا توانسته ایم از فضا از آن عکس بگیریم و برخی از فضانوردان برای دیدن آن به فضا رفته اند. شاید بتوانیم لبه کیهان را نیز ببینیم، اگر می‌دانستیم کجا برویم و آن را جستجو کنیم.

یعنی اگر بخواهم به زبان ساده بگم،زمین ازطول و عرض بینهایته،و برای خارج شدن از اون از بعد سوم،یعنی ارتفاع استفاده کردیم.حالا فضا هم از طول و عرض و ارتفاع بینهاته پس برای خارج شدن ازش باید از یه بعد چهارم استفاده کنیم که هنوز دانشمندان دنبالش هستند

ماهیت واقعی جهان می‌تواند فراتر از توانایی فعلی ما برای تجسم یا درک آن باشد. درک شکل جهان ممکن است به ما کمک کند تا دریابیم که آیا برای همیشه ادامه دارد یا پایانی وجود دارد. آنچه پس از آن اتفاق می‌افتد می‌تواند یک راز بزرگتر باشد.