هیولایی به نام انسان

به دنبال درمان می‌گردی ؟ آیا خودت می‌توانی دردت را کنار بگذاری؟ تا بتوانی به ره درمان برسی.

هیولا ، هیولا ، واژه‌ی آشنایست نه ؟ شما با شنیدن این کلمه یاد چه چیزی میوفتید ؟ آه .. اگر بخواهم خود بگویم به یاد چه افتاده ام .. یاد انسان ! انسان مانند یک هیولاست ، هیولایی که برای یک تیکه کاغذ آدم را به قتل می‌رساند.

همه فکر می‌کنند هیولاها همه دندان های زشت ، چهره ای خفناک ، پوستی مشکی یا سبز ، سری بزرگ ، ابرو هایی در هم تنیده ، بدنی مانند غول ، یا حتی شاخ های سبز و بزرگ ! اما هیولا خیلی زیبا است . با زیبایی اش تو را گول می‌زند ، کلمات شیرینی را وارد مغزت می‌کند.

هیولایی به نام انسان ، انسانی که ظاهر زیبایی دارد ! با صدای شیرینش گوش تو را نوازش می‌کند ، وقتی کارش با تو تمام شد تو را ول می‌کند و می‌رود ، آری این هیولای واقعی است ! او از حال بد تو تعزیه خواهد کرد و بر نفع خود استفاده می‌کند.

هیولایی که بفهمد دوستش داری تو را ترک می‌کنند ، کافیست تا بتواند نقطه ضعف تو را بفهمد ، تو را ذره ذره نابود خواهد کرد. به آرامی ذرات تنت را می‌بلعد به . درست است هیولایی به ظاهر فرشته‌ به نام انسان.