پایان جهان؟

این پست راجب یک تئوری درباره ی نابودی خورشید هست که باعث میشه زمین هم نابود بشه!

خورشید نمی‌تواند برای همیشه دوام بیاورد. در نهایت، عناصری که تغذیه‌اش را تأمین می‌کنند، تمام خواهند شد و خورشید به یک کوتوله سفید تبدیل خواهد شد. اما در آن روز چه بلایی سر زمین خواهد آمد؟ خورشید در نهایت متورم شده و به اندازه‌ای بزرگ می‌شود که نصف قطر آن به مریخ برسد، قبل از اینکه مواد خود را به بیرون پرتاب کند و قلبش به قایده‌های ستاره‌ای تبدیل شود که با گرمای مرگش درخشان خواهند شد.

ما ایده خوبی از چگونگی رخ دادن این اتفاق برای خورشید داریم، که تقریباً ۵ میلیارد سال دیگر شروع خواهد شد. اما چه چیزی در انتظار سیاراتی مثل زمین است؟ چه چیزی در انتظار ما است؟ بر اساس گزارش مجله Science Alert، گروهی از دانشمندان به سرپرستی آمورنرات اانگویجويت فیزیکدان دانشگاه ناریسوان در تایلند، تغییرات بلندمدت در روشنایی سه کوتوله سفید را تحلیل کرده و استنباط کردند که این چه معنایی برای سیستم‌های سیاره‌ای اطراف آنها دارد.

می‌توان گفت که بشریت بسیار قبل از آن زمان ناپدید خواهد شد، یا منقرض خواهد شد اگر در جای دیگری در کیهان زندگی نکند. اما این سنگ آبی زیبا که ما آن را سرزمین مادری خود می‌نامیم و سایر سیارات، از آسیب رهایی نخواهند یافت. بر اساس تحلیل کوتوله‌های سفید، زجر مرگ خورشید، آزادسازی کشتار در منظومه شمسی را موجب خواهد شد.

به طور خلاصه، عطارد و زهره ناپدید خواهند شد، همانند هر چیز دیگری در دایره درونی منظومه شمسی. سرنوشت آنها تکه‌تکه شدن و بلعیده شدن توسط خورشید خواهد بود. ممکن است زمین زنده بماند یا نماند، بسته به اینکه مداراش چگونه در ارتباط با توده کاهش یافته خورشید و تعامل متغیر میان سیارات تغییر کند.

اگر کره زمین به طرز معجزه‌آسایی فرار کند، به شدت متفاوت از آنچه امروز است در جهانی حاصلخیز و قابل سکونت خواهد بود. فیزیکدان بوریس گانسیک از دانشگاه وارویک در بریتانیا می‌گوید: "مشخص نیست که آیا زمین قادر است به اندازه کافی سریع حرکت کند تا قبل از اینکه خورشید به آن برسد و آن را بسوزاند یا خیر، اما اگر چنین اتفاقی بیفتد، زمین خواهد سوخت... جهان ما از دست خواهد داد، اتمسفر و اقیانوس خود را و دیگر مکان زیبایی برای زندگی نخواهد بود."

تحقیقات قبلی نشان داده است که وقتی سیارکها، ماه‌ها و سیارات به کوتوله‌های سفید نزدیک می‌شوند، جاذبه عظیم این ستارگان این اجرام کوچک سیاره‌ای را به قطعات کوچکتر و کوچکتر تکه‌تکه می‌کند.

با مطالعه ۱۷ سال داده‌های سه کوتوله سفید کاملاً متفاوت، محققان توانستند تصویری از چگونگی تکامل این فرآیند را جمع‌آوری کنند. همه این سه ستاره نشانه‌هایی از عبور - کاهش در نور ستارگان - را نشان دادند، همخوان با خرد شدن ابرهای آشفته و غول‌آسای آوار به گرد و خاک کوچکتر و کوچکتر قبل از ناپدید شدن، احتمالاً به دلیل پراکنده شدن توده‌های گردوخاک و سنگی در کوتوله سفید.

یکی از این ستارگان نشانه‌هایی از نوعی رویداد فاجعه‌بار در سال ۲۰۱۰ و دیگری در سال ۲۰۱۵ نشان داد. سومین ستاره نیز نوسانات نامنظم در تاریکی هر چند ماه و نوسانات آشفته در مقیاس دقایق را نشان داد. اکنون این سه ستاره کاملاً طبیعی رفتار می‌کنند، با توقف حوادث عبور.

این نشان می‌دهد که تکه‌تکه شدن و بلعیده شدن سیارات با سرعت زیادی رخ می‌دهد. اما اگر سرنوشت زمین نابودی باشد، محتمل نیست که به این شدت خشن باشد. دانشمندان می‌گویند: خبر ناراحت‌کننده این است که احتمالاً زمین توسط خورشید در حال انبساط بلعیده خواهد شد، قبل از اینکه به کوتوله سفید تبدیل شود، بر اساس مطالعه ای که در اخطارهای ماهانه انجمن نجوم سلطنتی منتشر شده است.

در مورد مابقی منظومه شمسی، ممکن است برخی از سیارک‌های واقع بین مریخ و مشتری و احتمالاً برخی از ماه‌های مشتری را جابجا کرده و در نهایت نزدیک به کوتوله سفید سفر کنند تا همان فرآیند تکه‌تکه شدن را تجربه کنند.

حالا یک نگاه دقیق تر به چگونگی فرایند نابود شدن خورشید می اندازیم؛؛ خورشید نیمی از عمرش را پشت سر گذاشته‌ است، یعنی در حدود ۴.۶ میلیارد سال ، و طی پنج میلیارد سال آینده عمرش پایان خواهد یافت.

۱- ستاره‌هایی مانند خورشید برای ۱۰ تا ۲۰ میلیارد سال آْینده خواهند درخشید. اما فرصت چنین ستاره‌هایی به عنوان یک ستاره بالغ برای سوزاندن هیدروژن درون هسته‌اش ،‌تنها پنج میلیارد سال است. در سال ۱۹۴۲ اخترشناسان نشان دادند زمانی که ستاره‌ای ۱۲ درصد از هیدروژن خود را به هلیوم تبدیل می‌کند، دوران جدیدی از عمر ستاره‌ای خود را آغاز کرده‌ است.

۲- زمانی که سوخت هسته‌ای ستاره‌ای به پایان می‌رسد، ستاره خاموش می‌شود. از آنجایی که حرارت ناگهان فروکش می‌کند و فشار تابشی یا تشعشعی به بیرون رانده می‌شوند، ستاره آغاز به انقباض می‌کند.

۳- ستاره‌ای مانند خورشید مسیر نابودی عجیبی را پشت‌سر می‌گذارد. نیروی گرانش با فروکش کردن گداز هسته‌ای، بر ستاره سلطه می‌یابد. مواد باقیمانده روی ستاره به سمت داخل فشرده شده و ستاره کوچکتر و کوچکتر می‌شود.

۴- پس از گذشت سالها در نهایت شگفتی خورشید نه تنها فشرده نمی شود بلکه لایه بیرونی آن متورم شده به بیرون فوران می‌کند و به ستاره غول‌پیکر سرخی تبدیل می‌شود و قطر خورشید با کاهش درجه حرارتش بزرگتر می‌شود و طی این مرحله، خورشید به اندازه‌ای بزرگ می‌شود که لایه خارجی آن تقریبا در موقعیتی قرار می‌گیرد که زمین قرار دارد.

۵- خورشید تا حداکثر بزرگی ممکن متورم خواهد‌ شد و حتی ممکن است عطارد، ونوس و زمین را در خود ببلعد و یا بقایای این سیاره‌ها را به بیرون براند. در این مرحله ابعاد خورشید ۱۵۰ بار بزرگتر از ابعاد کنونی‌اش خواهد‌ شد.

۶- در این مرحله نیز ستاره هنوز کاملا نمرده‌است. در هسته ستاره نیروی گرانش لایه‌های هیدروژن و هلیوم را به متراکم‌ترین حالت خود،‌ مرحله‌ای که گداخت هسته‌ای آغاز می‌شود، رسانده و این مواد برای مدت کوتاهی شعله‌ور می‌شوند. در این مرحله درخشش خورشید دو هزار و ۱۰۰ برابر بیشتر از حالت کنونی آن خواهد‌ شد.

۷- در حدود هفت تا هشت میلیارد سال دیگر خورشید در مرحله پایانی عمرش قرار خواهد‌ گرفت،‌مرحله‌ای دیدنی که نمایشی زیبا را در کهکشان راه شیری رقم خواهد‌ زد. بقایای ستاره به کوتوله‌ای سفید تبدیل خواهد‌ شد، بقایای پوسیده‌ای که کاملا سرد و به شدت متراکم هستند

۸- نمایش بزرگ زمانی آغاز خواهد‌ شد که خورشید به یک سحابی سیاره‌ای تبدیل شود، مجموعه‌ای درخشان از توده‌های گازی که با سرعت‌های متفاوت به بیرون پرتاب می‌شوند و نمایشی از نورهای فلورسنت را برای ۵۰ هزار سال اجرا خواهد‌کرد

۹- کربن در این فرایند یکی از اصلی‌ترین محصولات جانبی به‌ شمار می‌رود، کربن موجود در اتمسفر خورشید به سمت داخل حرکت کرده و هسته‌ای غنی از کربن را ایجاد خواهد‌ کرد. اما هسته دچار گداخت هسته‌ای نخواهد شد و در عوض لایه‌ای خارج از هسته آغاز به سوزاندن هلیوم می‌کند و لایه‌های خارجی‌تر ستاره را به فضای میان‌ستاره‌ای پرتاب می‌کند و به این شکل حباب‌هایی از مواد در اطراف ستاره ایجاد می‌شوند.

۱۰- آخرین شعله هلیومی غبار و گاز را با شتابی بالا به بیرون پرتاب کرده و با ایجاد برخورد‌هایی میان گلوله‌های پرسرعت و قدیمی‌تر مواد با توده‌های کند‌تر، سحابی سیاره‌ نما ایجاد می‌کند. ۱۱- اکنون سحابی سیاره‌ نما ویژگی‌های مخصوص به خود را شکل می‌دهد، کوتوله سفید آغاز به داغ شدن و یونیزه کردن گازهای اطرافش می‌کند و مانند لامپی فلورسنت می‌درخشد.

۱۲- ابر بادها و بادهای سریع ستاره با از هم پاشیده شدن گازهای اطرافش تعامل می کند و باعث، آشفتگی سحابی سیاره نما می شوند و آن را به شکل‌های مختلفی، کروی، تخم‌مرغی و یا بیضوی در می‌آورند. ۱۳- نوسان بادها ساختاری پیچیده و هاله مانند را ایجاد می‌کنند که هاله خارجی آن مرز سحابی و میانه خالی آن فضایی مملو از مواد درخشان را تشکیل می دهد.

۱۴- میدان‌های مغناطیسی نیز در شکل‌گیری سحابی سیاره‌ نما، آخرین فریادهای خورشید، نقش دارند. سحابی به تدریج ناپدید می‌شود و در همان نقطه که زمانی سیستم خورشیدی عظیمی با حضور سیاره‌ای مملو از تمدن و امید قرار داشت،‌به جز بقایای یک کوتوله سفید ناچیز چیزی دیگری باقی نخواهد ماند.