مینویسم چون من بدون نوشتن هیچم

من می نویسم تا استیج کاغذی خالی نماند از رقص کلمات و نمیرد ونپوسد از این تنهایی…

من می‌نویسم تا پرواز کنم به دنیای خیال، در آن زندگی کنم و شاید برای همیشه در آنجا ساکن شوم. من می‌نویسم تا زندگی را در آغوش کشم. من می‌نویسم تا دنیای موازی جدیدی بیافرینم سرشار از آشتی و مهر و راستی. من می‌نویسم تا راهی بسازم؛ راهی به درون، به ژرفای جان. من می‌نویسم تا لمس کنم همه قلب‌های تپنده را.

من می‌نویسم تا چاقوی درد و رنج زندگی را کند کنم. نوشتن به من کمک می‌کند که این چاقو دیگر مثل قبل تیز و برنده نباشد و درد زخم‌های روزگار را کمتر احساس کنم.

می نویسم چرا که تنها قلم با اندیشه ام ،راه می آید. می نویسم تا رویاهایم را دوباره باور کنم. می نویسم تا دریای طوفانی ذهنم را به ساحل آرامش برسانم . می نویسم تا بیاد بیاورم هنوز زنده ام

من مینویسم تا خود واقعیم باشم