تاثیر قهوه و چای روی یادگیری مغز

محققان به یافته‌های جدیدی در خصوص تأثیر منفی قهوه و چای بر روی یادگیری مغز رسیده‌اند.

مصرف گسترده کافئین، در درجه اول از طریق قهوه و چای، آن را به یک عنصر اصلی عادات روزانه میلیون ها نفر در سراسر جهان تبدیل کرده است. اثرات محرک آن به خوبی شناخته شده است، اما تحقیقات اخیر نشان می دهد که چگونه این محرک روانی ممکن است بر انعطاف پذیری یکی از حیاتی ترین عملکردهای مغز تأثیر منفی بگذارد.

تحقیق جدید دانشمندان نشان می‌دهد که مصرف‌کنندگان منظم کافئین ممکن است کاهش تقویت سیناپسی طولانی مدت (LTP) را تجربه کنند که فرآیندی حیاتی برای یادگیری و حافظه است. این کاهش انعطاف پذیری مغز نشان می دهد که مصرف روزانه کافئین می تواند بر عملکردهای شناختی و موفقیت درمان های تحریک مغناطیسی مغز تأثیر منفی بگذارد.

تقویت سیناپسی طولانی مدت فرآیندی است که شامل تقویت مداوم سیناپس ها(سیناپس ناحیه ارتباطی میان یک نورون با نورون دیگر و یا یک نورون با سلول دیگر) می شود که منجر به افزایش طولانی مدت در انتقال سیگنال بین نورون ها(بنیادین‌ترین سلول های عصبی) می شود.

نقش کافئین در انعطاف پذیری مغز: کافئین، یک محرک رایج در قهوه و چای، بر قدرت سیناپسی و فرآیندهای انعطاف پذیری مانند تقویت سیناپسی طولانی مدت تأثیر منفی می گذارد.

تأثیر بر اثربخشی تحریک مغناطیسی مغز: مطالعات اولیه نشان می دهد که مصرف زیاد و مداوم کافئین ممکن است ظرفیت مغز را برای انعطاف پذیری تقویت سیناپسی طولانی مدت کاهش دهد و بر اثربخشی درمان هایی مانند تحریک مغناطیسی مغز که بر القای تقویت سیناپسی طولانی مدت متکی است تأثیر بگذارد

این یافته‌های اولیه بر نیاز به تحقیقات گسترده‌تر برای درک پیامدهای گسترده‌تر مصرف همیشگی کافئین بر مغز تأکید می‌کند. یافته های فعلی دانشمندان بر اساس یک مطالعه در مقیاس کوچک است و ضرورت انجام مطالعات بزرگتر را برای تعیین قطعی اثرات استفاده مزمن کافئین بر انعطاف پذیری مغز و مکانیسم های یادگیری برجسته می کند.