فریاد سکوت..

فریاد سکوت.....

تمایل دارم گیلاس بر روی لبانت را بچینم...تا که کلاغ سفید روی گونه هایت ننشینند... دستانم را به اسمان سوق می‌دهم تا که برف ببارد.بگذار اینبار،به گونه هایم بباری و بلور هایت،بر اغوشم صورت ببندند..شاید تو،زیباترین غنچه این روی شدی...

در این هستی،که مهره بازی هستیم، برای تو،قوانین را ز نو مینوازم.فقط تو هستیِ من باش...

امشب باری دگر،برای تو ستاره ها را به دار میزنم. هر شب به هوای تو، در تابوتم را کنار میزنم.ورقه های خاطرات را به ماء و ماسوا می زنم.پروانه های سوارش را،از یاد می‌برم. ..

دوباره، پيگرد جنون پیش از عدن، می گیرد گلویم را پس از عدن...

در این زندگی نه؛ اما در ابدیت، سودایی تو را میان دوزخ دیدم. و تو تنها قلب تپنده میان تار های عنکبوت شدی؛ زیباترین گردنبند را به تو هدیه خواهم داد، یعنی حلقه دستانم به دور گلویت و تنگی نفس هایت در عالمی که مرگ بال نمیگشاید...

در زمین، خاکستری هستم ک تو را ز ناله های صحرا و طوفان شن می رهاند؛ و در ابدیت، اتشی که تو را ز سوختن برهاند...