اسکار وایلد که بود؟

اسکار فینگل اُ. فِلاهرتی ویلز وایلد (۱۶ اکتبر ۱۸۵۴ – ۳۰ نوامبر ۱۹۰۰) که به نام هنری اسکار وایلد شناخته می‌شود شاعر، داستان نویس، نمایش‌نامه‌نویس و نویسنده داستان‌های کوتاه ایرلندی بود.

اسکار وایلد در ۱۸۵۴ در شهر دوبلین در خانواده‌ای هنرمند به دنیا آمد. پدرش سر ویلیام وایلد مردی فرهنگ‌دوست بود و به پیشه چشم‌پزشکی اشتغال داشت. او بعدها به مقام چشم‌پزشک مخصوص ملکه نیز نائل شد. همچنین ویلیام یکی از عتیقه‌شناسان برجسته ایرلند بود. مادرش جین وایلد با نام مستعار اسپرانزا شاعر سرشناسی و مترجم آثار الکساندر دوما و آلفونس دو لامارتین بود. وی شاعری سرشار از شور ملی بود که در دهه ۱۸۴۰ از آرمان ایرلندی علیه انگلستان حمایت می‌کرد. برادر اسکار «ویلیام وایلد» در ۱۸۵۳ به دنیا آمد و در سال ۱۸۹۹ در لندن درگذشت. اسکار وایلد تحصیلات ابتدایی را در دهکده اینسکیلن واقع در شمال ایرلند دنبال کرد و در کالج‌های ترینیتی و مگدالن آکسفورد به‌تحصیل پرداخت.

اسکار وایلد به زیبایی ظاهری و خوش‌پوشی بسیار اهمیت می‌داد؛ در حدی که سوراخ دکمه‌های کت و شلوارش را با گل‌های میخک، زنبق و گل داوودی می‌آراست. به این ترتیب، شهرت او در محافل فرهنگی و اشرافی لندن که از اولین شعرهای او (۱۸۸۱) استقبال کردند، بسیار زیاد شد. او به سرعت به یکی از نظریه‌پردازان «هنر برای هنر» و رهبر «زیبایی‌شناسان» تبدیل شد. به این ترتیب، او برای برگزاری کنفرانس‌هایی دربارهٔ زیبایی‌شناسی به ایالات متحده دعوت شد.

او که در ۱۸۹۰ نخستین نسخه از تنها رمان خود، یعنی تصویر دوریان گری را در ماهنامهٔ لیپینکات (Lippincott) منتشر کرده بود، تحت فشار افکار عمومی بازبینی‌هایی در آن کرد و رمانش را گسترش داد؛ همچنین پیشگفتار معروفی که بر آن نوشت هم حاصل همین بازبینی‌هاست که در ۱۸۹۱ منتشر شده و تبدیل به نسخهٔ استاندارد این رمان شد. بنا بر این، دو نسخهٔ متمایز از این رمان وجود دارد.

وایلد در فعالیت‌های ادبی مختلف تلاش کرد: نمایشنامه نوشت، کتاب شعر منتشر کرد، در ایالات متحده و کانادا درباره «رنسانس انگلیسی» در هنر و دکوراسیون داخلی سخنرانی کرد و سپس به لندن بازگشت و در آنجا درباره سفرهای آمریکایی‌اش سخنرانی کرد و نقدهایی برای نشریات مختلف نوشت. وایلد که به دلیل شوخ طبعی، لباس پر زرق و برق و مهارت مکالمه پر زرق و برق مشهور بود، به یکی از شناخته شده ترین شخصیت های زمان خود تبدیل شد. در آغاز دهه 1890، او ایده های خود را در مورد برتری هنر در مجموعه ای از دیالوگ ها و مقالات اصلاح کرد و مضامین انحطاط، دوگانگی، و زیبایی را در رمانی که تنها رمانش، تصویر دوریان گری (1890) بود، گنجاند.

او که روزی با درآمد بالایش در بهترین هتل‌های پاریس اقامت می‌کرد. در ۳۰ نوامبر ۱۹۰۰ که تنها ۴۶ سال داشت، فقیر و تنها درگذشت. تنها جیمز مک‌نیل ویسلر که تصویرگر تنها رمانش بود بر بستر مرگ او حاضر بود؛ اسکار وایلد محتضر به او گفته: «تنها آرزویم این است که حرفم را بفهمند.» و ویسلر پاسخ داده: «آن‌ها خواهند فهمید اسکار! آن‌ها خواهند فهمید…»