شعله ها بچه های خورشید

روزی روزگاری خورشید که گرم‌ ترین و داغ‌ ترین در جهان بود . یک روز یک شعله از او به سمت زمین پرتاب شد . آن شعله‌ی طلایی و خیلی داغ روی سنگ‌های کنار ساحل افتاد . شعله خاموش شد و ناگهان دوباره به شکل شعله‌ی طلایی ظاهر شد . شعله تا به خودش آمد دید که موج‌های دریا دارند به سمتش می‌آیند . دوید و از آب شور دریا دور شد . یکهو به یاد افتاد و گفت:((خورشید کجا است من کجا هستم؟)) او برای پیدا کردن خورشید از آنجا رفت اما وقتی مردم او را

دیدند از ترس فرار کردند و فریاد زدند :((واااااااای یک هیولا‌ی آتشین!))و :(( اين هیولا ما را در آتش خودش می‌سوزاند ، فرار کنید!)) و شعله‌ی بیچاره با ترس و غم از آنجا رفت . او رفت و رفت ، از دشت‌ها ، جنگل‌ها و پل رودخانه رد شد و همه را سوزاند و شب ها را با نور خود به خواب می‌رفت . شعله تا چشم به هم زد دید از صحرایی با تپه‌های شنی سر در آورده است . او رفت تا از پشت یکی از تپه‌ ها صدایی شنید :(( لا لالا لالالالااااا لالا ))

شعله از تپه‌ی شنی بالا رفت و دزدکی نگاه کرد . وای ! یک شعله‌ی دیگر آنجا بود ! شعله نزدیک تر رفت تا اینکه از روی تپه سر خورد و آن شعله‌ی غریبه او را دید . آن دو حیرت زده به هم نگاه کردند . شعله‌ی طلایی همانطور که از روی زمین بلند می‌شد گفت:> شعله‌ی قرمز غریبه گفت:

شعله‌ی طلایی با شادی گفت :(( یعنی می‌گویی اینجا همیشه گرم است!)) شعله‌ی قرمز گفت:((بله باد سرد فقط شب‌ها به اینجا می‌رسد )) و از آن روز به بعد تمام شعله‌ها در صحرا زندگی کردند پایان .......