روانشناسی مثبت گرا چیست ؟

روانشناسی مثبت گرا مطالعه عملکرد مطلوب است. منابع و ویژگی‌های روان‌شناختی را بررسی می‌کند که به افراد اجازه می‌دهد در مواجهه با بسیاری از خواسته‌های زندگی، سازگارانه عمل کنند

یک اصل جهت‌دهنده این رویکرد این است که حذف عواملی که منجر به آسیب‌شناسی، کمبود یا شکست می‌شوند برای ایجاد سلامت روان یا ارتقای شکوفایی کافی نیست. درعوض، این امر مستلزم درک عواملی است که زندگی را ارزشمند می‌کند، مانند شادی، موفقیت و فضیلت. روانشناسی مثبت گرا از دیدگاه نقاط قوت استفاده می کند و آنچه را که هر فرد به خوبی انجام می دهد را بررسی می کند. با این حال، این رویکرد جایگزین پارادایم های از قبل موجود نمی شود. در عوض مکملی برای کمک به ارتقای درک عوامل تعیین کننده و پیامدهای خوب زیستن ارائه می دهد.

اصول اصلی روانشناسی مثبت گرا شامل موارد زیر است: (1) جنبه های مثبت و منفی عملکرد در یک زنجیره دوقطبی قرار ندارند، بلکه ابعاد منحصر به فرد را نشان می دهند (یعنی شادی مخالف ناراحتی نیست)، (2) به طور فرضی حرکت از یک + 2 به + 5 به تکنیک های متفاوتی نیاز دارد تا جابجایی یک نفر از - 5 به - 2، (3) کار روی نقاط قوت مفیدتر از کار کردن است. نقاط ضعف، و (4) روانشناسی باید بفهمد که چه چیزی به افراد اجازه می دهد تا شکوفا شوند، همانطور که هدف آن درک ویژگی ها و عواملی است که افراد را مستعد زوال می کند. تحقیقات روانشناسی مثبت گرا به دنبال این اصول را می توان در سه حوزه کلی سازماندهی کرد.

1. **تجارب مثبت**: این حوزه شامل مطالعه احساسات و تجارب مثبتی است که افراد در زندگی روزمره خود تجربه می‌کنند، مانند شادی، شادکامی، رضایت از زندگی، امید و خوش‌بینی.

2. **خصوصیات مثبت**: این بخش به ویژگی‌ها و صفات شخصیتی مثبت افراد می‌پردازد، مانند قدرت‌های اخلاقی، استعدادها، مهارت‌های ارتباطی، خودباوری و اعتماد به نفس.

3. **نهادها و ساختارهای مثبت**: این حوزه شامل مطالعه سیستم‌ها و سازمان‌هایی است که به تقویت و حمایت از تجارب و خصوصیات مثبت کمک می‌کنند، مانند خانواده‌ها، مدارس، سازمان‌های اجتماعی و محیط‌های کاری.