فستیوال های عجیب تبدیل شدن به یک مرد

۱_دستکش مورچه گلوله ای برای کسانی که مورچه ی گلوله ای یا مورچه ی گلوله زن را نمی شناسند باید بگوییم که دانشمندان بر این باورند گزش این مورچه دردناک ترین گزش در میان مورچه ها است. گزش توسط ای مورچه دردی گزگز کننده را به وجود می آورد که بین ۴ تا ۲۴ ساعت دوام خواهد داشت. البته جالب این است که بدانید این درد تنها در نتیجه ی گزش تنها یک مورچه ایجادخواهد شد. قبیله ی ساتری- ماوی در آمازون پسران خود را برای گذار از دوره ی کودکی و وارد شدن به دوران مردانگی مجبور می کنند که دست خود را به مدت حدود ۱۰ دقیقه داخل یک دستکش خاص فرو ببرند که صدها مورچه ی گلوله ای در داخل آن قرار دارد. در واقع آن ها باید این دستکش را کامل بپوشند و در این مدت صدایشان نیز درنیاید در حالی که مورچه ها دائم آن ها را می گزند. شاید باور نکنید اما در برخی از موارد این پسربچه ها باید چنین کاری را چندین بار قبل از ورود به دوره ی مردانگی انجام دهند تا از جانب قبیله به عنوان یک مرد پذیرفته شوند

۲_پرش از ارتفاع در این روش که شباهت زیادی به بانجی جامپینگ دارد اما صدها برابر خطرناک تر و مرگبار تر است، مردم قبیله ی وانواتو در اقیانوس آرام در فصل برداشت محصول چنین مراسمی را انجام می دهند که کاملاً مختص مردان است. مردم این قبیله هر ساله یک برج چوبی می سازند که مردان قبیله باید از ارتفاع بین ۳ تا ۳۰ متری و حتی بیشتر از آن نیز خود را به پایین پرت کنند. مردانی که می خواهند در این مراسم شرکت کنند از برج چوبی بالا رفته سپس یک شاخه درخت انگور به پای خود بسته و خود را به پایین برج پرتاب می کنند. نکته ی اصلی این مراسم اینجاست که باید تا جایی که امکان دارد به زمین نزدیک شد. از آن جایی که هیچ چیزی غیر از شاخه ی درخت انگور بدن فرد را نگه نداشته، هر گونه اشتباه محاسباتی با برخورد شدید به زمین و شاید مرگ همراه شود. این مراسم هم در فصل درو و هم برای مرد شدن پسران جوان انجام می شود.

۳_خونریزی بینی اگرچه همه ی ما باور داریم که خونریزی بینی آزار دهنده است اما کسی آن را بدترین چیز موجود در دنیا با دردی فراوان نمی داند. اما در قبیله ای به نام قبیله ی سامبیا گینه نو، پسربچه ها را در طی یک مراسم بسیار دردناک و ناخوشایند که شامل خون امدن از بینی نیز می شود وارد دنیای مردانگی می کنند. در این مراسم پسربچه ها را به درخت می بندد که نتوانند فرار کنند. سپس مردان بالغ قبیله با فرو کردن نی های های تیز و خشک در داخل بینی پسربچه ها آن ها را آن قدر در داخل بینی کودک فشار می دهند تا بینی وی دچار خونریزی شود. وقتی که خون از بینی پسربچه جاری شد، مرد مذکور فریادی از سر شادی سر داده و ادامه کارهایی که باید بر روی پسر برای وارد شدن به دنیای مردها انجام شود را ادامه می دهد.

۴_زخم زدن روی بدن این روش نیز تا حدودی مانند تتو و آویزان کردن وسایل به پوست بدن است اما باید بدانید که طی یک مراسم دردناک و برای عبور از دوره ی کودکی و رسیدن به مردانگی استفاده می شود. این مراسم دیوانه وار ترسناکتر از هر جای دیگری در میان مردمان قبایل کنار رودخانه ی سپیک در گینه ی نو انجام می شود. در واقع مردان بالغ و کهنسال قبیله با تیغ های نوک تیز به سراغ پسربچه ها رفته و روی بدن آن ها طرح های خاصی را حکاکی می کنند. این برش ها بعد از این که بهبود پیدا کردند شباهت بسیاری به پوست تمساح پیدا می کنند. در واقع مردم این قبایل بر این باورند که با این کار، روح تمساح کودک را از درون بلعیده و یک مرد از او به جای می گذارد. جالب این که مراسم زخم زنی تنها بخش کوچکی از مراسم عبور از دوران کودکی برای پسربچه ها به شمار می آید. در واقع این مراسم روزها ادامه دارد و هر روز پسربچه ها دردها و مشقت های بیشتری را برای رسیدن به مردانگی طی می کنند.

۵_شکار شیر این روش نیز مانند بسیاری از روش های سنتی دیگر متوقف شده و کشورها مانع از ادامه ی آن در بین قبایل بومی شده اند. مردم قبیله ی ماسای (Masai) در دشت های آفریقا هر ۶ تا ۱۰ سال یک بار جنگجویان خود را عوض می کنند تا این گروه از جامعه ی خود را تا حد ممکن شاداب و قدرتمند نگه دارند زیرا وظیفه ی آن ها بسیار حیاتی و خطرناک است. برای این کار، نوجوانان منتخب ختنه شده و در اردوگاه جنگجویان نگهداشته می شوند تا زمان عضویت آن ها در دسته ی جنگجویان فرا برسد. در این زمان این افراد باید ارزش خود را به اثبات برسانند و برای این کار باید تنها با اتکا به دانش و قدرت خود تنها به راه افتاده و شکار کنند و در نهایت یک شیر را از پا دربیاورند و این کار را تنها با یک نیزه باید انجام دهند. این سنت دیگر از بین رفته زیرا کشورهای آفریقایی برای حفاظت از جان شیرها چنین مراسماتی را ممنوع کرده اند.

۶_آویزان شدن از قلاب این سنت توسط قبیله ای از سرخپوستان آمریکایی به نام «ماندان» انجام می شد. وقتی که پسران نوجوان این قبیله آماده ی ورود به مردانگی بودند به مدت سه یا چهار روز چیزی نمی خوردند و نمی خوابیدند. سپس وارد یک چادر سرخپوستی مخصوص شده و با چهره هایی خندان می نشستند. در ادامه سوراخ هایی در روی پوست آن ها در ناحیه ی سینه و شانه ها ایجاد شده و مردان بالغ قبیله سیخ های چوبی را از داخل این سوراخ ها و از پشت ماهیچه ها رد می کردند. سپس این افراد را با استفاده از همین سیخ ها از سقف چادر آویزان می کردند. این افراد اجازه ی فریاد کشیدن نیز نداشتند و مراسم نیز فقط در حضور مردان انجام می گرفت. سپس وزنه هایی به پاهای این افراد بسته می شد تا فشار بیشتری به آن ها وارد گردد. آن ها همچنان آویزان باقی می ماندند تا از هوش بروند و وقتی که کاملاً بیهوش شده بودند پایین اورده می شدند. سپس وقتی که به هوش می آمد یکی از انگشت های وی به نشانه ی قربانی دادن برای خدایان قطع می شد. حتی با این کار نیز مراسم دردناک ورود به مردانگی تمام نمی شد. همچنان که سیخ ها در بدن این افراد فرو رفته بود و وزنه ها در پاهایشان قرار داشت آن ها را در روستا می چرخاندند و سیخ های چوبی از طرف مقابل محلی که سیخ از آن جا در بدن او فرو رفته بود بیرون کشیده می شد.

۷_قربانی کردن دشمن به نظر می رسد که هر چه در زمان عقب تر برویم روش عبور از دوران نوجوانی و ورود به مردانگی برای پسربچه ها سخت تر و وحشتناک تر بوده است. در طول دوران امپراطوری آزتک، تمامی پسران آموزش های نظامی خود را در روز تولید هفده سالگی خود آغاز می کردند و این آموزش که برای تمامی پسران اجباری بود زمانی به پایان می رسید که هر پسر یکی از افراد دشمن را دستگیر کرده و به روستای خود می آورد. این زندانی توسط پسری که او را دستگیر کرده بود قربانی می شد و تنها آن زمان بود که وی را به عنوان یک مرد در جامعه ی آزتک می پذیرفتند. در ادامه اگر وی می خواست بیشتر پیشرفت کند و به یک جنگجوی جگوار یا عقاب تبدیل شود باید به قربانی کردن دشمنان خود که مستلزم دستگیری تعداد بیشتری از آنان بود ادامه می داد. برای مثال هر فرد برای تبدیل شدن به یک جنگجوی عقاب باید ۲۱ زندانی مختلف را دستگیر کرده و قربانی می کرد.

۸_مراسم وایسوکان وقتی که پسران جوان قبایل سرخپوستی آلگونکوین برای تبدیل شدن به مردانی بالغ آماده می شدند، به بیرون از شهر منتقل شده و در یک مکان خلوت قرنطینه می گردیدند، جایی که باید وایسوکان می نوشیدند که ترکیبی بدست آمده از گیاه «دام شیطان» یا «قیاق» بود. جالب این که این گیاه باعث ایجاد حالات عجیب و توهماتی در فرد می شد که به باور مردم قبیله ی آلگونکوین حافظه و خاطرات دوران کودکی را از ذهن پسربچه ها پاک کرده و به برخی از این افراد اجازه می داد که با خدایان ارتباط برقرار کنند. این ترکیب بسیار ناخوشایند هر روز و به مدت ۲۰ روز به پسربچه ها خورانده می شد و بدین ترتیب با نوشیدن مخلوط حاصل از این گیاه سمی و خطرناک و هضم آن، فرد قدرت خاصی پیدا می کرد. اما متاسفانه برخی از این پسران نگون بخت پس زا پایان مراسم طولانی تبدیل شدن به مرد دچار فراموشی کامل می شدند، برخی نیز توانایی حرف زدن را از دست می دادند و حتی برخی نیز در نتیجه ی سم گیاه دام شیطان جان می باختند.

۹_آزمون های شکار در حین آزمون شکار (ماتیس) که در چندین مرحله ی بسیار سخت انجام می گیرد باید اذعان کرد که به معنای واقعی کلمه پسربچه از مرد جدا خواهد شد. این آزمون شامل چندین کار بسیار ناخوشایند است که صلاحیت و توانایی شکارچیان را تایید خواهد کرد و همزمان چنان آن ها را محکم و سرسخت خواهد نمود که توانایی مقابله با هر خطری در جنگل را خواهند داشت. آن ها در ابتدا شیره ی تلخ یک گیاه بسیار تند را در چشمان خود ریخته و زهر یک قورباغه ی بسیار سمی را می نوشند که هر چه در معده دارند را بالا می آورند، بدین ترتیب کاملاً پاک و مطهر می شوند و در ادامه همدیگر را با برگ هایی خاردار و بزرگ می زنند. زهر قورباغه ای که این افراد می خورند حاوی مواد دیگری است که به باور افراد قبیله باعث تقویت سیستم ایمنی بدن و از بین بردن بیماری ها می شود. این موضوع بدان معنا خواهد بود که این مراسم باعث تقویت و بهبود سلامتی این شکارچیان خواهد شد و تنها یک مراسم برای نشان دادن قدرت جسمی و روحی نیست.

۱۰_جستجوی بصیرت برخلاف آن چه که عبارت «جستجوی بصیرت» در دوره ی امروزی معنی می شود، این مراسم در واقع در میان سرخپوستان آمریکا انجام می گرفت و متاسفانه مهاجران سفید پوست از همین مراسم به عنوان بهانه ای برای از بین بردن و بدنام کردن سرخپوستان استفاده کردند. در واقع جستجوی بصیرت سفری بود که پسر بچه ها باید مدتی را روزه می گرفتند و در طول این مدت از روستا و قبیله ی خود دور می شدند. هدف آن ها از این کار این بود که به یک بصیرت و روشنایی برسند که مسیر زندگی آینده ی آن ها را برایشان مشخص کند. در پایان این مراسم وی به یک مرد تبدیل شده و جامعه او را به طور رسمی به عنوان یک مرد می پذیرفت.