زمان بدون تو

شاید عقربه‌های ساعت بچرخند، روز و شب بیایند و بروند، اما وقتی تو اینجا نیستی، انگار همه چیز توی یه قاب یخ‌زده گیر می‌کند. لحظه‌ها کش می‌آیند، سنگین و خسته‌کننده. مثل فیلمی که دکمه مکثش خورده و هیچ‌کس نمی‌داند کی قرار است دوباره پخش شود.

هر ثانیه بدون تو شبیه یک مکانی است که در آن قرار گرفتم اما هیچ‌کس، هیچ چیز در آن حرکت نمی‌کند. هوایی که نفس می‌کشم مثل همیشه به نظر می‌رسد اما در آن هیچ زندگی‌ای جریان ندارد‌.

وقتی هستی، زمان به سرعت می‌گذرد. انگار ساعت‌ها هم مشتاقند که لحظه‌های بیشتری از بودن با تو را ثبت کنند. اما وقتی نیستی، هر دقیقه یک ابدیت است. ثانیه‌ها در گلوی ساعت گیر می‌کنند و جلو نمی‌روند.

می‌دانی... نبودنت فقط نبود یک آدم نیست. نبودنت یعنی خاموش شدن همه چیزهایی که زندگی را رنگی می‌کنن. انگار دنیا تصمیم می‌گیرد نفس نکشد وقتی تو نیستی.

شاید این حرف ها به نظر ساده بیایند؛ ولی برای من حقیقت دارند. تو آن معجزه ای هستی که می‌تواند به لحظه‌های بی‌رنگ زندگی معنایی تازه بدهد. وقتی کنارمی، حتی سکوت هم قشنگ است. ولی وقتی نیستی، هیچ آهنگی نمی‌تواند این سکوت سرد را از بین ببرد.

وقتی تو نیستی، این زمان لعنتی دیگر معنی ندارد اما من همانجا، بی‌حرکت، منتظر برگشتنت می‌مانم.