نایاب ترین سنگها در جهان

پینیت: یکی از نایاب ترین سنگ های شناخته شده در جهان، سنگ پینیت می باشد. این سنگ در سال 2015 لقب کمیاب ترین عنصر دنیا را در گینس به خود گرفت. این سنگ نایاب برای اولین بار در دهه 1950 توسط یک کانی شناس انگلیسی در میانمار کشف شد، تا قبل از سال 2005 فقط دو نمونه از این کانی ها در جهان ثبت شده بود اما امروزه تعداد کشف شده این سنگ به 25 عدد می رسد.

الکساندریت: یکی از نایاب ترین سنگ‌های جهان الکساندرایت می باشد. این سنگ به دلیل داشتن خواص اپتیکی خود بسیار شهرت دارد، در واقع این سنگ قابلیت تغیر رنگ در نورهای مختلف دارد. این تغییر رنگ کاملا مستقل از زاویه دید شما می باشد و به نوع تابش نور در محیط برمی گردد، این سنگ در تابش نور خورشید مستقیم، به رنگ سبز متمایل به آبی دیده می شود و در نورهای تابشی به رنگ قرمز مایل به بنفش دیده می شود. این سنگ نادر از خانواده زمرد می باشد و خواص تغییر رنگ این سنگ و کمبود آن نسبت به الماس به دلیل ترکیب بسیار نادری است از مواد معدنی شامل تیتانیوم، آهن و کروم.

تانزانایت: سنگ تانزانایت که جزء نایاب ترین سنگها به شمار می رود، در کوهپایه‌های کلیمانجرای آفریقا یافت شده است. این سنگ بسیار کمیاب‌تر از الماس می باشد و این خود به مراتب بر ویژه بودن تانزانایت می افزاید. مانند الکساندرایت این سنگ نیز دارای قابلیت بالایی از تغیر رنگ می باشد، اگر این سنگ را در نورهای مختلف قرار دهید شاهد تغییر رنگ چشمگیر آن خواهید بود که با توجه به بخش زمین شناسی این ویژگی به دلیل حضور وانادیوم در کانی ها رخ می دهد

بنیتوئیت: نام این سنگ نادر، خود نشان دهنده این است که این سنگ در کنار رودخانه سن‌نیتو در شهر کالیفرنیا یافت شده است. این سنگ بی نظیر خواصی مانند جوهرهای فلورسنت دارد و در جوار نور uv درخشندگی خوبی از خود نشان می دهد هر چند که سالهاست ترکیبات این سنگ شناخته شده است، اما هنوز منشاء رنگ فلورسنت این سنگ ناشناخته باقی مانده است.

پودرتیت: اولین علائم ظهور این سنگ در اواسط دهه 1960 در معدن سنت مون هیلاری در شهر کبک بود اما تا سال 1987 هنوز به طور رسمی به عنوان گونه جدید معدنی شناخته نشده بود تا این که بالاخره در سال 2003 مورد بررسی قرار گرفت در واقع تعداد بسیار محدودی از انسان ها نمونه این کانی نادر را یافته اند و برخی هنوز اسم آن را هم نشنیده اند.

گراندریت: این ماده معدنی سبز مایل به آبی به طور انحصاری فقط در ماداگاسکار یافت می شود. هر چند اولین نمونه این سنگ از سریلانکا آمد. هگرانریت نیز مانند الکساندرایت دارای قابلیت تغییر رنگ می باشد و نور سفید را به خوبی از خود عبور می دهد.

الماس قرمز: الماس قرمز از نظر فنی الماس است. الماس در رنگ های مختلفی در طبیعت وجود دارد که بر اساس فراوانی به ترتیب عبارت اند از: زرد، قهوه‌ای، بی رنگ، آبی، سبز، سیاه، صورتی، نارنجی، بنفش و قرمز. بزرگترین الماس قرمز روی زمین به نام موسایف قرمز وزنی معادل ۵٫۱۱ قیراط (تقریبا ۱ گرم) دارد.

ماسگراویت: این کانی برای نخستین بار در سال ۱۹۶۷ در ناحیه ماسگریو در جنوب استرالیا کشف شد ولی در مقادیر اندک در گرینلند، ماداگاسکار و جنوبگان نیز یافت می شود. کشف نمونه ای از این کانی که به اندازه کافی برای برش دادن خالص و بزرگ باشد تا سال ۱۹۹۳ گزارش نشده است. و تا سال ۲۰۰۵ تنها ۸ نمونه با این ویژگی از این کانی به دست آمده است.

ژرمژوئیت: ژرمژوئیت برای نخستین بار در اواخر قرن نوزدهم در سیبری کشف شد، کریستال‌های با کیفیت ژرمژوئیت که می توان آن را جواهر نامید. در منابع بسیار محدود در نامیبیا یافت می شود، در این جا تصویری از ژرمژوئیت یکی از نایاب ترین سنگ‌ها را میبینید که بزرگ ترین ژرمژوئیت تراش خورده جهان می باشد که در طول فرسایش زمین شکل گرفته است.

بریل قرمز: بریل قرمز (زمرد قرمز یا زمرد مخملی) نخستین بار در سال ۱۹۰۴ مورد بررسی قرار گرفت. از نظر ترکیب شیمیایی، این ماده نزدیک زمرد و آکوامارین بوده ولی از هر دو این کانی ها کمیاب‌تر است. رنگ قرمز این کانی به علت وجود یون‌های +Mn3 می باشد. این کانی در بخش های محدودی از یوتا و نیومکزیکو یافت می شود و با روش‌های اقتصادی استخراج آن امکان پذیر نیست. بنابر تخمین‌ها یاقوت‌هایی با کیفیت مشابه ۸۰۰۰ بار فراوان تر از بریل قرمز هستند. در نتیجه قیمت بریل قرمز به ازای هر قیراط ۱۰ هزار دلار تخمین زده می شود.