my star

برای اولین بار چشم به این دنیا گشود، اره بلاخره اومده بود، با خوشحالیش بیشتر درخشید و دور و برشو نگاه کرد. براش اشنا نبود، ناگهان جیزی بزرگ و نورانی به سمتش امد و گفت: هی تو تازه اومدی درسته؟ اره اون ماه بود چقدر زیباتر از اون چیزایی که شنیده بود. ماه با نگاهی محبت امیز گفت اسمت چیست؟ گفت: من میلی هم یه ستاره ی جدیدم ولی خب نمیدونم چرا اینجام.

ماه به او گفت: میلی عزیزم تو یه ستاره ی خاصی چون درخشش بسیار زیادی داری! میلی با خوشحالی به ماه نگاه مرد و لبخند زد بعد در گپشه ای از اون اسمان بزرگ جای خشک کرد. چند ستاره پیشش امدند و تولد اورا تبریک گفتند. در همان لحظه صدایی بلند را شنید. با ترس گفت: صدای چی بود؟

نیکول گفت: یه ستاره ی دیگه که منفجر شد و به اون دنیا برگشت. نگران بناش تو هنوز خیلی کوچیکی. میلی لبخندی زد که پشتش ترس و نگرانی زیادی پنهان بود. حالا سالها از اون روز میگذشت شاید صد سال، هزار سال؟ نمیدونست. خیلی پیر بود و هر لحظه نگران منفجر شدن بود ولی انگار نمیخواست برود، دوست داشت همانجا بماند و تا ابد پیش ماه بماند. ماه که متوجه نگرانی او شد گفت: نگران منفجر شدنی؟ میلی با سر حرفش را تایید کرد. ماه گفت: هی میلی یادت نمیاد روزی که بتت کفتم تو خاصی؟

میلی گفت: چرا یادم است. ماه گفت: دیگر نگران جه هستی، میلی تو جاودانه ای میلی با تعحب نگاهش کرد. او جاودانه بود؟ یعنی.... یعنی میتوانست تا ابد هم پیش ماهش بماند و او را تنها نگذارد........