بازی زندگی: انتقام لیلی قسمت ۳ فصل۲

دوباره به سمت در رفت و گوش به بیرون اتاق سپرد. دوباره صدای پلیس بلند شد. _این آخرین هشداره آقای لمینز، اگر بیرون نیایید و خودتون تسلیم نکنید در رو خواهیم شکست. نمی دانست چگونه به چنین مخمصه و بدبختی ای فرو رفته است.‌ یعنی ممکن بود که یکی از همسایگانش او را به پلیس لو داده باشد؟. هیچ نمی دانست و ذهنش در این موقعیت درست کار نمی کرد؛ چون ترسی مهار نشدنی بر تنش لرزه انداخته بود و مانع آن می شد که بتواند به درستی فکر و عمل کند. از ترس سکوت کرده بود و درحالی که عرق سرد از پیشانی اش جاری شده بود تند تند فکر می کرد که چه راهی پیدا کند. اگر می رفت و خود را تحویل می داد معلوم نبود که چه بلایی بر سر دختر یتیم اش خواهد آمد، یا آنکه ته سرنوشت اش چگونه رقم زده می شد. در همان حالت که از ترس بی حرکت مانده بود در طرف دیگر پلیس وارد عمل شد و ماموران به در ض.ر.ب.ه وارد می کردند تا در را بشکنند و داخل شوند.

دختربچه نیز با ترس عروسک خرسی خود را به آ.غ.و.ش کشیده بود و محکم چشمانش را بسته بود و با خیال آنکه واقعا هیولاهایی قرار است بیایند نمی خواست چشمانش را باز کند و با آنان رو به روی شود. در میان آن کشمش درونی ای که کل روح و جسمش را درگیر کرده بود پلیس ها موفق به شکستن در و وارد شدن به خانه شدند. پس از چک کردن سالن و آشپزخانه و نبود کسی به سمت در اتاق رفتند و با ض.ر.ب.ه ای محکم در را از پاشنه در آوردند و به داخل اتاق ریختند و مرد را با شکم بر روی زمین انداختند و درحالی که برای آزاد کردن خود تقلا می کرد و دلیل بر بی گناهی خود می آورد به او دستبند زدند و بیرون بردند.

برای آن کودک صحنه ای خوفناک و ب.ی رح.م.ا.نه از دس.ت.گ.ی.ری پدرش رقم زدند. دختربچه از شدت ترس زیر گ.ر.ی.ه زد و سیل اشکانش صورتش را فرا گرفتند. ماموری با شنیدن صدای او فوری خم شد و او را زیر تخت به بیرون کشاند و درحالی که مچ دست او را محکم با دست بزرگ و خشن خود گرفته بود به بقیه اطلاع داد. _یه بچه اینجاست قربان. مرد فوری پس از آنکه حرف مامور به گوشش خورد با حرکتی ناگهانی خود را از دست دو ماموری که او را گرفته بودند خلاص کرد و به سمت اتاق دوید، سراسیمه داخل شد و خود را به مامور زد و دختربچه را به آ.غ.و.ش کشید. ماموران فوری دور او را احاطه کردند و سمت او اس.ل.ح.ه گرفتند. علت این کار ترس از آ.س.ی.ب دیدن فرزندش بود. درحالی که موهای دختربچه را برای آرام کردن او نو.ا.ز.ش می کرد به ماموران چشم دوخته بود.

درحالی که سیل اشک دختربچه بند نیامده بود با صدایی لرزان و پر از ترس خطاب به پدرش گفت:_بابایی لطفا ولم نکن، خیلی میترسم. ماموران که نمی توانستند به او اجازه بیشتری بدهند دو طرف شانه های او را گرفتند و از آغ.و.ش دختربچه جدا کردند و عقب کردند. اکنون در موقعیتی بود که می توانست به وضوح تکه تکه شدن قلبش را حس کند و با هر قطره اشکی که مانند مرواریدی درخشان از چشمان دختر می ریزد نابودی روحش را شاهد شود. لبخندی دردناک بر چهره زد و روی به دختربچه گفت:_گر.ی.ه نکن عزیزم، همه چیز درست میشه. ماموران او را از تکه وجودش جدا کردند و به سمت در خروجی بردند اما قبل از آنکه همراه آنان قدم به بیرون بگذارد صدای رعشه ای بلند کل فضا را گرفت و سکوتی سهمگین حاکم شد. پس از حس کردن سوزشی گرم نگاهش به پایین انداخت و لباسش را دید که با رنگ قرمز خ.و.ن درحال نقاشی شدن بود. حالا نفس کشیدن برایش سخت شده بود.

ناتوان برروی زمین زانو زد و درحالی که برای نفس کشیدن تلاش می کرد، د.ر.د شدیدی در قلب خود احساس کرد. دنیای اطرافش کم کم شروع به تیره و تار شدن در نگاهش کردند. تاحالا چنین احساسی تجربه نکرده بود؛ مانند د.ر.د بود اما درون خود آزادی و راحتی نیز داشت. چنان ضعیف شد که مانند پری به نرمی سرش روی زمین قرار داد. درحالی که دنیا برایش درحال تاریک شدن بود همهمه و سروصداهای اطرافش را به خوبی می توانست بشنود. می توانست صدای سردرگمی ماموران را بشنود که به دنبال مقصر بودند و هم می خواستند او را موقتا نجات دهند.

اما اکنون می توانست فرشته م.ر.گ را با لباس سیاه خود از دور ببیند؛ که در جمعیت ایستاده و درحال تماشای او بود؛ منتظر تمام شدن دانه شن های عمر او بود تا او را به آرامش گاه ابدی او ببرد. درحالی که چشمانش داشتند روح خود را از دست می دادند تکانه های ظریفی احساس کرد. سپس خیسی ای بر روی پوست چهره خود احساس کرد.