معشوقه

𝖶𝖾𝗅𝖼𝗈𝗆︎𝖾 𝖳𝗈 𝖳𝗁︎𝖾 A𝗇︎𝗂𝗌 𝖳𝖤X𝖳𝗅𝖺𝗇︎𝖽~

خوشا شبی که به آرامگاه من باشی ౢ من آسمان تو باشم، تو ماه من باشی

عشق چو آید برد هوش دل فرزانه را ౢ دزد دانا می‌کشد اول چراغ خانه را

بیا عاشقی را رعایت کنیم ౢ ز یاران عاشق حکایت کنیم

چشمی دارم چو لعل شیرین همه آب ౢ بختی دارم چو چشم خسرو همه خواب

جسمی دارم چو جان مجنون همه درد ౢ جانی دارم چو زلف لیلی همه تاب

لبخند تو خلاصهٔ خوبی‌ها است ౢ لَختی بخند، خندهٔ گل زیبا است

شبان آهسته می‌نالم مگر دردم نهان ماند ౢ به گوش هر که در عالم رسید آواز نهانم

چنانت دوست می‌دارم که گر روزی فراق افتد ౢ توصیه از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم

𝖳𝗁︎𝖾 𝖤𝗇︎𝖽