شما که غریبه نیستید..

شما که غریبه نیستید؛ من از رها شدن و از دست دادن امنیت می‌ترسم. می‌ترسم که در میان شلوغی‌ها گم شوم؛

همان‌طور که مادرم به خاطر خوشبختی‌اش، مرا به حال خود رها کرد.

همچون مادربزرگم که به خاطر آبرویش، درهای خانه‌اش را به روی من بست.

همچون پدربزرگم که می‌توانست دستم را بگیرد، اما هیچ‌گاه این کار را نکرد.

همچون خاله‌ام که با وعده‌هایش می‌گفت همیشه در کنارم خواهد بود، اما اولین کسی که در لحظات سخت مرا تنها گذاشت، خودش بود.

و دایی‌ام که به خاطر مادرم، هرگز با من مهربان نبود.

آنها مرا در طوفان احساسات خود غرق کردند؛ در حالی که همیشه مرا مقصر می‌پنداشتند…