الکسندر !

"من وجود ندارم. هیچ‌کس مرا نمی‌بیند؛ من تنها یک کلمه‌ام. انگار هیچ‌کس قادر به دیدن من نیست. وقتی از خیابان یخ‌زده‌ی این شهر سرد عبور می‌کنم، مردم طوری رفتار می‌کنند

که گویی قلب‌هایشان از یخ ساخته شده است. انسان‌ها که هیچ، حتی سگ‌های خیابان هم مرا نمی‌بینند. گاهی حس می‌کنم که درونم آبی از زندگی مرده است، همان‌گونه که سرما تمام وجودم را فرا گرفته.آیا واقعاً زنده‌ام؟ یا شاید، من نیز همانند این

شهر یخ‌زده، مرده‌ام؟ هر روز از کنار مردمانی می‌گذرم که با نگاه‌های یخ‌زده‌شان، انگار مرا نادیده می‌گیرند. اینجا جایی است که حتی آسمان آبی رنگ، مرده به نظر می‌رسد.

گاهی اوقات آرزو می‌کنم که فقط یک‌بار، کسی بتواند مرا ببیند و بفهمد که من هم وجود دارم. اما در این شهر یخ‌زده، چنین معجزه‌ای دور از انتظار است."

به من خیره نشوید ، من سایه ای هستم که در این شهر دودی محو میشود"