مارتین کوپر : پدر تلفن همراه

مارتین کوپر یه مهندس آمریکاییه که تو ۲۶ دسامبر ۱۹۲۸ به دنیا اومده. اون رو میشه پدرِ گوشی‌های موبایل دونست. آقای کوپر تو صنعت ارتباطات بی‌سیم، مخصوصا مدیریت فرکانس رادیویی، کلی کارای پیشگامانه انجام داده و یازده تا ثبت اختراع هم تو این زمینه داره. ایشون موقعی که تو شرکت موتورولا کار می‌کرد، تو سال ۱۹۷۳، اولین تماس تلفنی رو با یه گوشی موبایل از پیاده‌رو منهتن به یکی از همکاراش تو شرکت رقیب یعنی Bell Labs برقرار کرد. این گوشی با اون گوشی‌های بزرگ تو ماشین فرق داشت. آقای کوپر بعدا دوباره تو توسعه و تولید انبوه این گوشی تو سال ۱۹۸۳ نقش مهمی داشت. به خاطر همین کارهاشه که بهش لقب “پدرِ گوشی موبایل (دستی)” رو دادن. مارتین کوپر به همراه همسر و شریک تجاریش، آرلین هریس، چندتا شرکت ارتباطاتی دیگه هم تاسیس کردن. الانم رئیس یه شرکت به اسم Dyna تو کالیفرنیاست.

ایشون تو کمیته‌های حمایتی از کمیسیون ارتباطات فدرال آمریکا و وزارت بازرگانی آمریکا هم عضویت داره. سال ۲۰۱۰ هم به خاطر پیشگامیش تو ساخت و راه‌اندازی گوشی‌های موبایل، عضو آکادمی ملی مهندسی آمریکا شد. مارتین کوپر بعد از اولین کارش تو شرکت تلتایپ، سال ۱۹۵۴ به بخش تجهیزات همراه موتورولا تو شیکاگو پیوست. اونجا به عنوان مهندس ارشد توسعه، روی محصولاتی مثل اولین سیستم رادیویی سیار دستی شبیه به سیستم‌های سلولی برای اداره پلیس شیکاگو کار کرد. تا اوایل دهه ۱۹۷۰، کوپر رئیس بخش سیستم‌های ارتباطی موتورولا شد. تو همین دوران بود که تو سال ۱۹۷۳ اولین گوشی موبایل دستی رو اختراع کرد و یه پروسه ۱۰ ساله رو برای رسوندن اون به بازار رهبری کرد.

قبل از اون، از دهه ۱۹۳۰ تو شهرهای بزرگ آمریکا از یه مدل محدود از گوشی‌های تو ماشین استفاده می‌شد، اما کوپر طرفدار گوشی‌های سلولی برای ارتباطات شخصی و قابل حمل بود. ایده‌ی کوپر این بود که گوشی موبایل یه “تلفن شخصی” باشه، یه چیزی که نشونه‌ی یه فرد باشه و بتونی بهش یه شماره اختصاص بدی؛ نه به یه جا، نه به یه میز، نه به یه خونه، بلکه به یه آدم. می‌گن که الهام اولیه‌ی کوپر برای این وسیله از دستگاه ارتباطی کاپیتان کیرک تو سریال پیشتازان فضا بوده، ولی بعدا خودش گفت که الهام اصلیش از رادیوی مچی دیک تریسی بوده. مدیران ارشد موتورولا از ایده‌ی گوشی موبایل کوپر حمایت کردن و بین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۹۳، قبل از اینکه هیچ درآمدی ازش داشته باشن، ۱۰۰ میلیون دلار روش سرمایه‌گذاری کردن.

کوپر یه تیم رو جمع کرد که تو کمتر از ۹۰ روز تونستن محصول رو طراحی و بسازن. اون گوشی اولیه که DynaTAC 8000x (مخفف پوشش کل منطقه تطبیق‌پذیر پویا) نام داشت، ۱.۱ کیلو وزن داشت، ۲۵ سانت طولش بود و به خاطر اندازه‌اش بهش “آجر” یا “کفش” می‌گفتن. یه بخش خیلی مهم از DynaTAC باتریش بود که وزنش چهار تا پنج برابر یه گوشی موبایل امروزی بود. اون گوشی فقط ۳۰ دقیقه شارژ نگه می‌داشت و ۱۰ ساعت طول می‌کشید تا دوباره شارژ بشه، ولی به گفته‌ی کوپر، “طول عمر باتری واقعا مشکل نبود، چون نمی‌شد اون گوشی رو بیشتر از اون مدت نگه داشت!” تا سال ۱۹۸۳ و بعد از چهار بار تغییر مدل، وزن گوشی به نصف وزن اولیه‌ش رسید. کوپر مخترع اصلیه که تو ثبت اختراع “سیستم تلفن رادیویی” که تو ۱۷ اکتبر ۱۹۷۳ به دفتر ثبت اختراع آمریکا فرستاده شد و بعدا به عنوان اختراع شماره‌ی ۳،۹۰۶،۱۶۶ آمریکا ثبت شد، ذکر شده

تو ۳ آوریل ۱۹۷۳، کوپر و همکارش قبل از رفتن به یه کنفرانس مطبوعاتی که تو هتل نیویورک سیتی هیلتون تو منهتن وسط تنظیم شده بود، دو تا گوشی رو که کار می‌کردن به رسانه‌ها و رهگذران نشون دادن. کوپر تو خیابون ششم نزدیک هتل هیلتون، اولین تماس با گوشی موبایل دستی رو از یه نمونه اولیه‌ی DynaTAC برقرار کرد. این تماس به یه ایستگاه پایه که موتورولا روی سقف ساختمان برلینگتون هاوس (که الان ساختمان آلیانس برنستئین هست) نصب کرده بود و بعد به سیستم تلفن زمینی AT&T وصل شد. خبرنگاران و تماشاچی‌ها نگاه می‌کردن که کوپر شماره‌ی دکتر جوئل اس. انگل، رقیب اصلیش تو AT&T رو گرفت. بعد هم گفت: “جوئل، من مارتین هستم. از یه گوشی موبایل، یه گوشی موبایل دستی واقعی دارم بهت زنگ می‌زنم.” اون نمایش عمومی باعث شد که DynaTAC تو جلد مجله Popular Science تو جولای ۱۹۷۳ بیاد. همونطور که کوپر از اون تجربه یادش میاد: “من تماس‌های زیادی برقرار کردم، از جمله یه تماس که تو خیابون رو رد می‌کردم و با یه خبرنگار رادیویی نیویورک حرف می‌زدم – احتمالا یکی از خطرناک‌ترین کارهایی که تو زندگیم انجام دادم.”