✨روزنوشت‌های یک دانش‌آموز ۱۳ ساله✨ 👧🏻🗒

🔸روز اول: تمرینِ حرف زدن در جمع امروز اولین روز سال تحصیلی ۱۴۰۳ بود. با بچه‌ها توی کلاس نشسته بودیم که معلم جدیدمون، خانم کرمانی وارد کلاس شد و با لبخند به ما خوش‌آمد گفت. بعدش ازمون خواست کمی در مورد تعطیلات تابستون صحبت کنیم. من حس کردم خجالت می‌کشم در جمع حرف بزنم و مثل همیشه ته کلاس خودم رو پنهون کردم. بعد یک‌دفعه خانوم کرمانی بهم نگاه کرد و انگار که فکر من رو خونده باشه، گفت: «بچه‌ها لطفاً قبل از اینکه درباره‌ی تعطیلات بهم بگین، روی کاغذ حستون رو بنویسین. بعد می‌تونین از روی نوشته‌تون بخونین که حرفاتون یادتون نره!» چه‌قدر این حرفش به دادم رسید... حالا دیگه نگران نبودم جمله‌هام نیمه‌کاره و نامفهوم بشن. چون کلی وقت داشتم در موردشون فکر کنم.  📝💬🗣

🔹روز دوم: جمعه‌ی بدون تکلیف درسی امروز معلم ریاضی‌مون، خانم حسابی، در مورد خاصیت بعضی اعداد و اهمیتشون باهامون حرف زد. بعدش بهمون چند تا تمرین داد تا همون‌موقع سر کلاس به جوابشون فکر کنیم و اگه مشکلی داشتیم ازش بپرسیم. بعد سارا، دوست هم‌کلاسیم، پرسید: «خانوم یعنی لازم نیست آخر هفته تکالیفمون رو انجام بدیم؟» خانم حسابی با لبخند گفت: «سعی می‌کنیم تمرین‌ها رو با هم توی کلاس انجام بدیم بچه‌ها. فقط چند تا تمرین می‌مونه برای پنج‌شنبه که توی خونه انجام می‌دین. اما جمعه روز استراحت شماست! یادتون نره...» چه‌قدر خوشحالم که خانوم حسابی انقدر به فکر تفریح آخر هفته‌ی ماست. 👧🏻🧮🛝

🔸روز سوم: آخ جون مسابقه! خیلی وقت بود دلم تنگ شده بود واسه یه مسابقه‌یِ جایزه‌دارِ حسابی. آخه نمی‌شه که همش درس و درس و درس. این رو یه بار مهسا به خانومِ هنر که فامیلیش نگارگره گفت. اون روز چند تا از بچه‌ها نقاشی‌های خیلی قشنگی با موضوع طبیعت کشیده بودن. بعد خانوم نگارگر کلی از کارهامون تعریف کرد. مهسا هم یک‌دفعه با هیجان از جاش بلند شد و گفت: «خانوم، کاشکی یه نمایشگاه کلاسی برگزار کنیم و مسابقه بذاریم! بعدش هرکی کارش بیشتر رأی آورد، جایزه بگیره!» 🎁🖼🎨

خانوم نگارگر هم از این ایده‌ی مهسا استقبال کرد و قرار شد به بهترین نقاشی یه جعبه آبرنگ هدیه بده. حالا دارم فکر می‌کنم برای این هفته چی بکشم که برنده‌ی مسابقه بشم! 📋🗯🎉

🔹روز چهارم: دوستی‌های تازه امروز توی حیاطِ مدرسه با دختری به اسم دلارام آشنا شدم. اون تازه‌وارده و پارسال یه مدرسه‌ی دیگه بوده. برای همین حس می‌کنم تنهاست. منم رفتم باهاش دوست شدم. آخه خانوم پرورشی همیشه می‌گه هوای هم‌دیگه رو داشته باشیم. دوست داشتم دلارام رو با فضای مدرسه آشنا کنم. چون می‌دونستم ممکنه حس غریبی کنه. حالا با این کار احساس می‌کنم به آدم بهتری تبدیل شدم. 🎖🫂🔮

🔸روز پنجم: امتحانِ عجیبِ علوم! وقتی خانوم روستازاده برگه‌ی امتحان رو بهمون داد، هممون خیلی استرس گرفتیم. آخه هیچ‌کدوم از سوال‌ها آشنا نبود و گیج شده بودیم. تا اینکه خانوم روستازاده با لبخند مهربونش رو به بچه‌ها کرد و گفت: «نگران نباشین. برای پیدا کردن جواب سوالای امروز یه هفته فرصت دارین. چون جوابشون توی کتاب درسی‌تون نیست. برای پیدا کردنش باید به محیط اطرافتون دقت کنید.» بعد ادامه داد: «بچه‌ها یادتون نره ما درس علوم رو می‌خونیم تا یاد بگیریم بهتر محیط زندگی‌مون رو مشاهده کنیم.» حالا حس می کنم امتحان دادن چه‌قدر خوبه... خیلی دلم می‌خواد خانوم روستازاده بازم از این‌جور امتحان‌ها ازمون بگیره. 🖊📃💡