دࢪیای چشمانت .

درياي شور انگيز چشمانت چه زيباست ، آن جا كه بايد دل به دريا زد همين جاست ، در من طلوع آبي آن چشم روشن ، ياد آور صبح خيال انگيز درياست

گل كرده باغي از ستاره در نگاهت آنك چراغاني كه در چشم تو برپاست ، بيهوده مي كوشي كه راز عاشقي را ، از من بپوشاني كه در چشم تو پيداست

ما هر دُوان خاموش خاموشيم ،‌ اما چشمان ما را در خموشي گفت و گو هاست ، ديروزمان را با غروري پوچ كشتيم ، امروز هم زان سان ، ولي آينده ما راست

دور از نوازش هاي دست مهربانت ، دستان من در انزواي خويش تنهاست ، بگذار دستت راز دستم را بداند ، بي هيچ پروايي كه دست عشق با ماست