اتاقـی از ذهـن مـن؛¹

تنها بودم. به ستاره های کاغذی روی سقف اتاقم نگاه میکردم. تصور میکردم ستاره ها واقعی هستند. تنها صدایی که می امد صدای تیک تیک ساعت بود.

حرکات قلبم را در سینه حس میکردم. در ذهنم صدای چکه کردن خـ*ون می امد. دستانم یخ کرده بود. ادمی نیستم که زود گریه کنم ولی ان لحظه بغض بزرگی در گلویم جمع شد. تحمل کردم اما ناگهان بغضم تبدیل به مروارید های کوچکی شد.

تب کردم و صورتم سرخ شده بود. حس میکردم دارم بی هـ*وش میشوم. به خواب رفتم و با سرگیجه و عرق از خواب بیدار شدم.پنجره ها باز بودند و هنوز کسی خانه نبود. نگران شدم. به خانواده ام زندگ زدم اما جواب نمیدادند.

حالا من مانده بودم با ان خانه و ذهن بهم ریخته ام. دیگر چه میکردم؟ قلبم جای غم جدیدی نداشت. چشمانم هم اشک اضافه ای نداشت که بریزد.