ای‌کاش ..

ای کاش قرمز بودیم ، مانند غروب‌های تابستان ، مانند برگ‌های پاییزی که گونه‌هایشان گلگون شده ، مانند آتشِ گرم و روباهی که در دشت سبز می‌دود .

اما آبی‌ایم . آسمان آبی‌ست و دریا هم آبی شده است . درخت‌ها جامه گرانی بر تن ندارند ، تمامشان با سرما پوشیده شده و خانه‌ها سوت و کور است . سرما در تمام سلول‌های بدنمان جریان دارد ، ما منجمد و یخ زده‌ایم . فکمان می‌لرزد دندان‌هایمان جنگی تن به تن دارند . برف مانند مصیبت بر سرمان می‌بارد .

ای کاش مثل طلوعِ خورشید زرد بودیم . مثل جنگل ، آرام و سبز بودیم و ای کاش مثل گل‌هایِ شادمان بنفش و صورتی بودیم . اما آبی‌ایم ، سر تا پایمان غمگین و شکسته است و روزهایمان کوتاه و تاریک است . ناامیدی به جای سرخیِ امید در رگ‌هایمان جریان دارد .

مانند آبی غمگینیم اما روزی می‌آید که اینطور نباشیم ؛ آن روز باز هم آبی خواهیم بود . نه مانند سرما ، بلکه مانند آسمانِ شادِ تابستان ، مانند موج‌های سیار که خود را با تلاش به ساحل می‌رسانند . مانند یاقوت کبود زیبا و گرانبها خواهیم بود .