خون و شیشه

قلب او ظریف بود و شکستنی مانند شیشه

وقتی قلبش را به من داد ترسیدم بشکند مراقبش بودم

یک روز حواسم پرت شد و ضربه ای به قلبش زدم. ترسیدم که بشکند یا ترک بردارد اما چیزی نشد.

خندید و گفت اشکال ندارد درد نداشت. بار دیگر امتحان کردم. باز هم چیزی به من نگفت

ضربه های محکمی زدم اما او باز هم ساکت ماند. شاید قلبش از شیشه بود، اما شیشه اش مانند کفش سیندرلا محکم بود

ناگهان دلم برایش سوخت. داشتم با قلبش بازی می‌کردم؟ چه هیولایی بودم! قلبش را آرام در دستانم گرفتم و نوازش کردم. شکست!