نباید انقدر زود می‌گذشت!

این دنیا پر از لحظات تلخ و شیرین هست. ولی بعضی وقت ها، تلخی‌ها انقدر سنگین می‌شن که هیچ کلامی قادر به آشکار سازی آنها نیست!

شاید به یاد روزهایی بیفتی که هرگز برنمی‌گردند؛ روزهایی که در آن‌ها کنار عزیزانت بودی و صدای خنده‌هایشان هنوز در گوش‌هات طنین‌انداز است.

تصور کن یک روز صبح از خواب بیدار می‌شوی و متوجه می‌شوی که دیگر نمی‌توانی صدای آن‌ها را بشنوی. دلت برای داستان‌هایی که همیشه تعریف می‌کردند تنگ می‌شود و دلت می‌خواهد فقط برای یک لحظه دوباره در آغوش گرمشان غرق شوی. تمام آن روزها، تمام محبت‌ها و همهٔ اشک‌ها، همگی مثل یک فیلم در ذهن تو در حال تکرارند.

دلتنگی‌ات به مانند دردی است که هیچ مسکنی نمی‌تواند التیام بخشد. و تو تنها می‌توانی به یاد آن روزها بنشینی و اشک بریزی. اشک‌هایی که زبان دل هستند و هر قطره‌اش داستانی از عشق و یادآوری را برایت بازگو می‌کند.