پارت‌دوم، نویسنده‌های‌ناشناس؛؛

همه به من میگویند چرا انقدر ساکت شده ای ، چرا تغییر کردی ،چرا دیگر ان دختر سر زنده و شاد قبلی نیستی.  اما سکوت را به جای جواب می‌گذارم. در دلم میگویم که اخر میدانید چیزی روح و جسم مرا تسخیر کرده ، موجودی زشت پلید که بعد از کلی غم و غصه می‌اید. می‌اید و ان ادم سر زنده شاد را  می‌برد ، جایش انسانی ساکت با بسیاری از حرف های نگفته میزارد . اری نام این موجود افسردگیست .. - حنان‌بانو -

دلم گرفته! گرفته تر از صدای بعد جیغ... گرفته تر از آخرین بغل گل با گلدون. گرفته‌ تر از آخرین پرواز پرستو، روحم غمگینِ، غمگین تر از آخرین قسمت چارلی‌چاپلین... غمگین تر از آخرین قطره آدم برفی... شاید غمگین تر از  آخرین قطره از چشم‌های خشک شده! چشمانم بی‌روح‌ شده‌اند... بی‌روح تر از آخرین نفس! بی‌روح تر از آخرین نگاه یه عاشق، بی‌روح تر از چشمان رفیقی که خیانت دیده! حالم آنقدری بد است که می‌خواهم بد باشم... - نوابانو -

ماشینمو پارک کردم و به سمت ساحل قدم برداشتم. کفشامو درآوردم و پاهامو روی شن ها رها کردم. باد با دامن لباسم برخورد می‌کرد و اونو به سمت پشت هُل می‌داد. رفتم جلوتر، رسیدم به جایی که موج دریا آب رو به سمت پاهام هدایت می‌کرد. سردی آب وقتی به پاهام برخورد بدنم لرزید. چشمامو بستم و به زندگیم فکر کردم به اینکه قراره چقدر خودمو بالا بکشم. تصور کردم یک روز وقتی که تمام هدف هام تیک خورده، دوباره میام همینجا، لب ساحل... جایی که باعث شد خودمو پیدا کنم. صدای موج های دریا، صدای باد، صدای خوشحالی بچه ها که دارن شن بازی می‌کنن... بهم آرامش تزریق می‌کرد روی شن های دریا دراز کشیدم دستامو زیر سرم نگه داشتم و چشامو باز کردم. ویوی آسمان تو اون حالت خیلی به دل نشست. باد لا به لای موهام می‌رقصید. کتابمو باز کردم و شروع کردم به خوندن سرنوشتم... -بانوبابایئ -

و زیبایی‌هایی‌ که در متناس🛐؛ جهت‌ع حمایت از بانوان باید روشنک رو لایک‌کنید ..