تاریخچه ساز پیانو

این ساز توسط بارتولومئو کریستوفوری (۱۶۵۵ – ۱۷۳۱)اهل پادوا ایتالیا اختراع شد . تخصص کریستوفوری ، تولید هارپیسکورد بود. او از دانش خود درباره ی کیبورد هارپیسکورد استفاده کرد و اولین پیانو را ساخت . سال دقیق تولید این ساز مشخص نیست برخی اسناد سال ۱۷۰۰ را سال تولید پیانو می دانند و برخی دیگر سال ۱۶۹۸ را

پیانو در نقطه ی مقابل هارپیسکورد قرار دارد ، زیرا حجم صدای تولیدی در هارپیسکورد بر خلاف پیانو ، متغیر نیست و حجم صدای تولیدی آن محدود و ثابت است. اولین فورته پیانو ها در دهه ۱۷۰۰ ، صدای آرام تر و محدوده دینامیکی کوچک تری داشتند. پیانو آکوستیک معمولا دارای یک محافظ چوبی دور کیبورد و سیم های فلزی است. فشار دادن یک یا چند کلید روی کیبورد باعث می شود که چکش به سیم ها ضربه بزند.

چکش بعد از ضربه به سیم به جای اول خود بازمی گردد. و سیم ها همچنان در فرکانس رزونانس خود ارتعاش می کنند. این ارتعاشات از طریق پل به ساند بورد منتقل می شود که انرژی آکوستیک را تقویت می کند . هنگامی که کلید رها می شود، دمپر ارتعاش سیم ها را متوقف می کند و صدا را خاتمه می دهد یا به اصطلاح خفه می کند. حتی با برداشتن انگشتان دست از روی کلید ، نت ها می توانند با استفاده از پدال نگه داشته شوند

اگرچه پیانوهای آکوستیک سیم دارند اما در دسته سازهای ضربی طبقه بندی می شوند زیرا نحوه نواختن با آنها همانند پیانو اسپینت و هارپیسکورد است. در سیستم طبقه بندی ابزارآلات موسیقی Hornbostel Sachs ، پیانو به عنوان ساز زهی در نظر گرفته شده است.دو نوع پیانو وجود دارد: گراند و پیانو عمودی

پیانو بالاترین دامنه صوتی را در بین سازهای معمول (به جز ارگ کلیسا) دارد، به طوریکه در شکل فعلی‌اش به‌طور معمول هفت اکتاو دارد و قادر به تولید فرکانس‌هایی از حدود ۲۷ تا ۴۱۸۶ هرتز می‌باشد، در حالی که در مقام مقایسه ساز ویولن تنها قادر به تولید حدود پنج اکتاو و بهترین خواننده‌ها تنها قادر به خواندن حدود سه اکتاو هستند.