★ : شبی باهم از آن کوچه گذشتیم ؛

📸 : بي تو ، مهتاب‌شبي ، باز از آن كوچه گذشتم , همه تن چشم شدم ، خيره به دنبال تو گشتم , شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم , شدم آن عاشق ديوانه كه بودم. در نهانخانه جانم ، گل ياد تو ، درخشيد , باغ صد خاطره خنديد , عطر صد خاطره پيچيد : يادم آمد كه شبي باهم از آن كوچه گذشتيم ؛ پر گشوديم و در آن خلوت دل‌خواسته گشتيم , ساعتی بر لب آن جوي نشستيم. تو همه راز جهان ريخته در چشم سياهت , من همه محو تماشاي نگاهت.

📸 : آسمان صاف و شب آرام , بخت خندان و زمان رام , خوشه ماه فروريخته در آب , شاخه‌ها دست برآورده به مهتاب , شب و صحرا و گل و سنگ , همه دل داده به آواز شباهنگ. يادم آيد ، تو به من گفتي: از این عشق حذر کن. لحظه‌اي چند بر اين آب نظر كن , آب ، آيينه عشق گذران است , تو كه امروز نگاهت به نگاهي نگران است , باش فردا ، كه دلت با دگران است , تا فراموش كني ، چندي از اين شهر سفر كن !

📸 : با تو گفتم:‌ ” حذر از عشق ؟ ندانم . سفر از پيش تو ؟ هرگز نتوانم ، نتوانم. روز اول ، كه دل من به تمناي تو پر زد , چون كبوتر ، لب بام تو نشستم , تو به من سنگ زدي ، من نه رميدم ، نه گسستم “.‌ . . باز گفتم كه : ” تو صيادي و من آهوي دشتم , تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم , حذر از عشق ندانم ، نتوانم! “. . . اشكي از شاخه فرو ريخت , مرغ شب ، ناله تلخی زد و بگريخت ...

📸 : اشك در چشم تو لرزيد ، ماه بر عـ.شق تو خنديد ! يادم آيد كه : دگر از تو جوابي نشنيدم , پاي در دامن اندوه كشيدم. نگسستم ، نرميدم. رفت در ظلمت غم ، آن شب و شب‌هاي دگر هم , نگرفتي دگر از عا.شق آزرده خبر هم ، نكني ديگر از آن كوچه گذر هم . . . بي تو ، اما ، به چه حالي من از آن كوچه گذشتم! . . )