«دریازدگی چیست؟»

دریازدگی، اتفاقی که احتمالا بارها آن را شنیده و یا حتی تجربه نموده‌اید. این اتفاق در هر فردی به‌خصوص کسانی که سفرهای دریایی زیادی را تجربه نکرده‌اند با شدت و ضعف متفاوت به‌وجود می‌آید. ابتلا به بیماری دریازدگی در حین سفر می‌تواند تجربه بدی از آن سفر باقی گذاشته و فرد و همراهانش را در طول سفر دچار استرس و اضطراب برای کنترل این بیماری و درمان آن کند، در نتیجه لذت کافی را از سفر آبی خود نبرده و با خاطره‌ای تلخ سفر را به پایان برسانند. اما شناخت این بیماری و علائم و راه‌های پیشگیری از آن شاید بتواند در پیشگیری و کنترل دریا زدگی نقش مهمی داشته باشد

این بیماری در اثر عدم هماهنگی سلول‌های مغز با تکان خوردن فراوان و حرکت اتفاق می‎افتد. تمامی افراد با داشتن حلزون گوش احتمال ابتلا به این بیماری را دارند زیرا در هنگام حرکت مایع میانی گوش در داخل گوش جا‌به‌جا می‌شود. تنها افراد ناشنوا که قسمت حلزونی در گوش آن‌ها وجود ندارد در برابر بیماری‎های حرکت و دریازدگی ایمن هستند.

جا‌به‌‎جایی مایع میانی گوش باعث می‌شود که پیام‌های متفاوتی از تعادل فرد به مغز ارسال شده و در نتیجه این بیماری را به وجود بیاورد. به تعبیر دیگر اختلال در ارسال پیام حرکتی باعث می‌شود حس‌گرها که در نقاط مختلف بدن وجود دارند به مغز فرمان متضاد دهند، یعنی حس‌گرهای نقاط مختلف به مغز پیام حرکت و تکان خوردن داده و پاها که بر روی زمین ثابت هستند پیام ثبات می‌دهند، در این هنگام اختلال دریازدگی روی می‌دهد.

در یک دسته بندی کلی افراد را می‎توان به سه قسمت تقسیم کرد: افرادی که به سرعت دچار دریازدگی شده و بسیار مستعد این اتفاق هستند. افرادی که این حالت را در زمانی که دریا دچار موج شده است تجربه می‌کنند. کسانی که در فقط در شرایط بحرانی دریا دچار این بیماری می‌شوند.

دریازدگی اغلب با علائمی چون سردرد، سرگیجه، احساس خواب‌آلودگی، حالت تهوع و استفراغ بروز پیدا می‌کند و در برخی دیگر علائمی مانند رنگ پریدگی، التهاب معده، خشکی دهان، سستی، تب و بی‌حالی نیز وجود دارد. جلوگیری از ابتلا به این بیماری به مراتب از درمان آن آسان‌تر است. درمان دریازدگی معمولا درمان به‌خصوصی ندارد، زیرا این بیماری فقط در زمان حرکت و با بهم خوردن تعادل انتقال سیگنال‎های حرکتی به سمت مغز رخ می‌دهد.

برخی داروها در زمان بروز این بیماری تجویز می‌شود، مانند داروی آنتی هیستامین و دیفن هیدرامین، قرص فرنگان برای پیشگیری از تهوع، اسکوپولامین که هم‌چون چسب به پشت گوش می‎چسبد، این چسب‌ها باید 4 ساعت قبل از حرکت به محل الصاق شود.

درمان‎های طبیعی دیگری هم برای کنترل این حالت وجود دارد، مانند: قرار دادن پا در آب یخ، خیره شدن به افق و توجه به دور دست‌ها، دراز کشیدن در راستای کشتی یا قایق، عدم تلقین بیماری، جویدن و … .

پیشگیری از دریازدگی راه آسان‌تری نسبت به درمان آن است، زیرا هنگامی که این بیماری اتفاق بیفتد، فرد هیچ لذتی از سفر دریایی نبرده و ممکن است تا آخر سفر در تلاش برای درمان و از بین بردن این بیماری باشد. در صورت سابقه بیماری‌های دریایی و دریازدگی حتما به دکتر متخصص عمومی مراجعه شود.‎استفاده از قرص‌های ضد دریازدگی قبل از سفر.قبل از آغاز سفر دریایی غذای سبک و مقوی میل کرده و همراه خود ببرید، زیرا احساس گرسنگی باعث تشدید علائم می‌شود.

از مصرف غذاهای چرب قبل و حین سفر خودداری شود. از کم آب شدن بدن جلوگیری کرده و به اندازه کافی آب بنوشید، نوشیدن آب به بهتر بودن شرایط جسمی کمک می‌کند.یکی از کارهایی که می‎توان برای جلوگیری از دریازدگی انجام داد مصرف زنجبیل 12 تا 24 ساعت قبل از آغاز سفر است، مصرف زنجبیل برای افراد حساس به دریا از زمان‌های قدیم به عنوان دارو برای پیشگیری از دریازدگی مورد مصرف واقع می‌شد.

از نشستن در کناره‎ها و لبه‎های کشتی و قایق خودداری شود زیرا این قسمت‎ها بیشتر تکان خورده و حالات دریازدگی را تشدید می‌کند. بهترین محل برای قرار گرفتن در آن، قسمت وسطی کشتی و یا قایق است.در حین سفر دریایی از مطالعه و خیره ماندن به یک نقطه خودداری شود، زیرا این کار باعث ارسال پیام‎های اشتباه به مغز می‌شود

در زمان آغاز حرکت استفاده از آب‌نبات‌های با طعم لیمو به کنترل قند خون کمک می‌کند.استشمام بوهای آرام بخش مانند نعنا گزینه خوبی برای کاهش علائم است.درصورت انجام کلیه موارد فوق و عدم بهبود حتما به پزشک کشتی مراجعه کنید.