من بدون تو؛

دو سال است که تو را از دست داده ام..غمگینم.. نمیدانم چطور می شود وجود یک نفر دوسال او را تنها بگذارد و او همچنان دیوانه وار او را بپرستد ولی تو این کار را با من کردی.می دانستم از اول که این ها به هیچ جایی نمی رسد ولی آنقدر می توانستم تو را کنار خودم احساس کنم که بیخیالش شده بودم و در اوج بهترین احساسات مرا تنها گذاشتی.

هیچوقت تو نامه هایم را نمیخوانی نامه هایی که از ته دلم برای تو نوشتم. سعی کردم از هرجایی که ارتباط ما دو تا را دوباره برقرار می کند دور شوم دیگر نمیتوانم پیام های قبلی مان را بخوانم و دیگر نمیتوانم با گوش کردن صدایت دلم دوباره تو را بخواهد این نیز بهتر است ولی من همچنان دلتنگ تو هستم.

به نظر تو چه کار کنم که ز یادم بروی؟ که بتوانم فراموشت کنم؟ هیچ راهی نیست همه را امتحان کرده ام هر چقدر هم که فراموشت کرده باشم بالاخره با یک کلمه هم که شده به یادت می افتم و وجودم یخ می بندد و ضربان قلبم تندتر از همیشه می شود آن زمان میخواهم بمی.رم که تو را انقدر پررنگ حس نکنم ولی کاری از دست من برنمی آید جز اینکه اشک بریزم و به خاطر از دست دادنت روزی ده بار خود را نفرین کنم.

تقویم دو سال را نشان می دهد ولیکن این دوسال برای من اندازه هزار سال بود و هم اکنون احساس میکنم بدون تو پیر شده ام و دیگر توانی نیست. روز ها و شب ها به گوشه ای خیره می شوم و به تو فکر میکنم به اینکه چطور دیگر به تو فکر نکنم و چگونه بیخیالت بشوم؟ روزی بیشتر از صد بار صدایت را با خودم تکرار میکنم تا احساس کنم مرا ترک نکردی ولی این دیگر چاره ای ندارد من دیگر در قلب تو نیستم.